Priča prati britanskog novinara, Arthura Stuarta (Christian Bale), koji mora da zadire u svoju prošlost dok piše članak o bivšoj pop zvezdi, Brianu Sladeu (Jonathan Rhys Meyers), za američki časopis. Film pretvara Sladeovu paranoju da će biti ubijen na sceni tokom koncerta (paranoju koju je Bowie uključio u priču o Ziggy Stardustu) u izvedbu za javnost, koja je označila kraj njegove karijere. Dok Stuart pronalazi i intervjuiše ljude koji su bili povezani sa Sladeom, pokušavajući da shvati šta se dogodilo, otkriva se priča o Sladeu, njegovom ljubavniku, Curt Wildu (Ewan McGregor) i drugim ljudima iz njihove prošlosti. Ujedno, posmatra se i njegova priča i uticaj Sladeove karijere na njegovo odrastanje i prihvatanje seksualne orijentacije.
Glavni lik, Brian Slade (Jonathan Rhys Meyers), biseksualna glam rock ikona, zasnovan je na liku David Bowiea i manjim delom na Marc Bolanu. Ewan McGregor glumi Curt Wilda, muzičara koji prevazilazi žanr i koji ne uzmiče od seksa, nagosti ili korišćenja druge na sceni ili van nje. Njegova biografija je zasnovana na Iggy Popu (koji je odrastao u prikolicama) i Lou Reedu (koga su roditelji poslali na terapiju elektrošokovima da bi ga "izlečili" od homoseksualnosti).[1] Ostatak glumačke ekipe čine Christian Bale, kao mladi fan glam rocka i novinar, Arthur Stuart; Toni Collette kao žena Briana Sladea, Mandy; Eddie Izzard njegov menadžer, Jerry Devine; i Luke Morgan Oliver, koji glumi mladog Oscara Wildea.
Priča sadrži snažnu paralelu sa Bowiejem i njegovim odnosom sa Reedom i Popom tokom 1970-ih i 1980-ih. Brianova preterana scenska ličnost, "Maxwell Demon" i njegov prateći bend, "Venus in Furs", takođe, sadrži izuzetnu sličnost sa Bowievom personom i pratećim bendom, Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Kao u odnosu Sladea i Wilda, Bowie je snimio ploče i sa Popom i sa Reedom.
Haynes je izjavio da film govori i o ljubavnim vezama između Amerike i Britanije, New Yorka i Londona, tj. o načinu na koji muzičke scene ovih gradova utiču jedna na drugu.[2]Little Richard je prikazan kao Brianov idol, koji je imao na njega rani uticaj. U realnom životu, Little Richard je uticao na Beatlese i Bowiea, koji su, dalje, inspirisali mnoge druge bendove. Little Richarda Haynes navodi dalje kao inspiraciju za Jack Fairyja.[2]
Kao Amerikanac, Haynes posmatra glam scenu kao autsajder, kao što lik Arthura posmatra svoje idole, Sladea i Wilda. Dok se opisuje da se film bavi Bowiem/Sladeom, on, takođe, govori o tinejdžerima, fanovima glam rocka i adolescentskom iskustvu pronalaženja identiteta. Ideja samo-izumljivanja, tema u životu i radu Oscara Wildea, kao i u personama Ziggyja i Iggyja, daje tinejdžerima prirodni impuls da oponašaju neverovatne načine oblačenja i šminke glam rock zvezdi.
Film je pod jakim uticajem ideja i života Oscara Wildea (koji je u filmu prikazan kao preteča glam rocka) i postoje brojne reference na njegov život, i iskorišćeni su brojni njegovi citati. Rad Jeana Geneta (koji je predmet Haynesovog prethodnog filma, Poison) se takođe oseća u filmu, u sceni i u dijalozima.
Narativna struktura filma je zasnovana na Wellesovom filmu Citizen Kane: reporter Stuart pokušava da razreši misteriju Briana Sladea, putujući okolo da bi razgovarao sa Brianovim ljubavnicima/cama i kolegama, čija sećanja su prikazana u fleshbacovima u 1950-e, 60-e u 70-e.[3]
Ime glavnog lika, Briana Sladea, je aluzija na glam bend iz 1970-ih, Slade. Ime Sladeove scenske persone, "Maxwell Demon" dolazi od prvog benda Briana Ena, koje je i samo nastalo po imenu misaonog eksperimenta, Maksvelov demon, matematičara, Jamesa Clerk Maxwella.
Prateći bend Curta Wilda, The Rats, ima isto ime kao prva grupa Micka Ronsona.[4] Ime, takođe, nosi aluziju na bend Iggy Popa,The Stooges. Oba naziva imaju slično značenje, označavajući doušnika.
Gitarista Maxwell Demona, Finn, ima isto prezime kao perkusionista Mickey Finn iz T.Rexa
Distopijsko osećanje koje postoji u 1984. godini u filmu je aluzija na Orwellovu1984, na Bowiejevu pesmu 1984, kao i na Bowiejevu promenu ličnosti u konzervativno vreme Reaganove i Thatcherove era.
Pesma "The Ballad of Maxwell Demon" sadrži stihove: "The boys from Quadrant 44 with their vicious metal hounds never come 'round here no more,", koji su referenca na distopijski roman Fahrenheit 451Ray Bradburyja.
Prijem kod publike
Film nije imao uspeha na box officeu. Film je, međutim, kasnije dobio kultni status.
Sva tri člana grupe Placebo se pojavljuju u filmu, gde Brian Molko i Steve Hewitt igraju članove grupe Flaming Creatures (Malcolm i Billy), a Stefan Olsdal igra basistu.
↑Please Kill Me: The Uncensored Oral History of Punk (1996) Citirano prema tekstu na engleskoj Wikipediji.
↑ 2,02,1Moverman, Oren (1998) "Superstardust: Talking Glam with Todd Haynes", an interview in the introduction of Velvet Goldmine, A Screenplay by Todd Haynes, Hyperion: New York Citirano prema tekstu na engleskoj Wikipediji.
