UstavFederativne Narodne Republike Jugoslavije od 1946. godine je prvi od tri ustava koje je Druga Jugoslavija donela prilikom svog postojanja. Službeno je donet 31. januara 1946. godine, na zajedničkoj sednici oba doma (Savezne skupštine i Skupštine naroda) Ustavotvorne skupštine, nekoliko meseci nakon proglašenja FNRJ 29. novembra 1945. godine. Tim je ustavom formalno prestao važiti dotadašnji Ustav Kraljevine Jugoslavije iz 1931. godine, te je ustavnopravno potvrđen režim koji se pod vodstvom KPJ uspostavio za vreme drugog svetskog rata.
Drugo bitno obeležje je ugledanje na Ustav SSSR-a 1936. godine (tzv. Staljinov ustav). Ustav je sadržao odredbe o dominantnom položaju državne svojine, organizaciji vlasti na načelu jedinstva vlasti i dihotomnu podelu svih državnih organa na organe državne vlasti i organe državne uprave.
Podela nadležnosti postojala je između savezne države, republika članica, teritorijalne samouprave i lokalne samouprave. Na istom nivou vlasti postojalo je načelo jedinstva vlasti, a vertikalno uređenje bilo je bazirano na načelu tzv. demokratskog centralizma, koji je definisao vodeći ustavotvorac tog vremena Edvard Kardelj. To je zapravo značilo uvođenje etatističkog društvenog i centralističkog državnog uređenja i pored nominalnog federalizma. Ideološki, politički i drugi oblici pluralizma bili su isključeni.
Ustav FNRJ je takođe bio prvi od svih ustava na području bivše Jugoslavije koji je u formalnom smislu dao pravo glasa ženama.
↑Muslimanima (današnjim Bošnjacima) je status naroda priznat tek 1971. godine; dotada su se oni izjašnjavali kao "Jugosloveni" ili "nacionalno neopredeljeni".
.svg)
