Paul Leni (Stuttgart, 8. jul 1885 - Los Angeles, 2. septembar 1929) bio je njemački scenograf, kostimograf i filmski režiser koji se smatra jednim od najznačajnijih autora njemačke ekspresionističke kinematografije.
Odrastao u jevrejskoj porodici, Leni je kao mladić pokušao izgraditi karijeru avangardnog slikara, prije nego što se povezao sa kazališnim redateljem Maxom Reinhardtom kome je počeo raditi scenografiju. Od 1913. je počeo raditi za njemačku filmsku industriju, a svoj redateljski debi imao 1916. godine. Kao scenograf je surađivao s nekim od najpoznatijih njemačkih autora svog doba. Njegov gotski horor Das Wachsfigurenkabinett iz 1924. je oduševio američkog producenta Carla Laemmlea, koji ga je zaposlio u hollywoodskom studiju Universal. Za Lenija se drži da je od svih njemačkih sineasta svog vremena najlakše izveo tranziciju u Hollywood, a rezultat je bila hvaljena gotska melodrama The Man Who Laughs. Njegovu hollywoodsku karijeru je prekinula smrt od trovanja krvi, koja ga je zadesila za vrijeme snimanja svog prvog zvučnog filma The Last Warning.
Filmografija
kao scenograf
- 1913: Ein Ausgestoßener – režija: Joe May
- 1915: Der Katzensteg – režija: Max Mack
- 1917: Der Blusenkönig – režija: Ernst Lubitsch
- 1918/19: Veritas vincit (Eine Filmtrilogie) – režija: Joe May
- 1919: Rausch
- 1920: Der weiße Pfau – režija: E. A. Dupont
- 1921: Die Geier-Wally – režija: E. A. Dupont
- 1921: Lady Hamilton – režija: Richard Oswald
- 1921/22: Frauenopfer – režija: Karl Grune
- 1922/23: Tragödie der Liebe (4 Teile) – režija: Joe May
- 1925: Der Farmer aus Texas – režija: Joe May
- 1925: Der Tänzer meiner Frau – režija: Alexander Korda
- 1925/26: Manon Lescaut – režija: Arthur Robison
- 1926: Der goldene Schmetterling – režija: Michael Kertész
kao režiser
Vanjske veze
