Paisà je italijanski crno-bijeli film snimljen 1946. godine u režiji Roberta Rossellinija. Po strukturi je omnibus, odnosno sastoji se od šest različitih priča radnjom smještenih u Italiju za vrijeme savezničke kampanje u Drugom svjetskom ratu. Priče kao zajednički motiv imaju jezične, kulturne i druge barijere između savezničkih vojnika i italijanskog stanovništva, odnosno prikazuju posljedice rata kao što su razaranje, siromaštvo, glad, kriminal, prostitucija, odnosno fašističke ratne zločine.
Film je snimljen nedugo nakon Rosselinijevog filma Rim, otvoreni grad, i u njemu je Rosselini, iako s većim budžetom, primijenio slične postupke. Tako je inzistirao na snimanju na autentičnim lokacijama, kao i korištenju naturščika umjesto profesionalnih glumaca; Carmela Sazio, koja tumači glavnu ulogu u prvoj priči, bila je nepismena seljanka koju je slučajno sreo na Siciliji. Zbog toga se često navodi kao jedno od klasičnih ostvarenja italijanskog neorealizma. Paisà se, uz Rim, kao i kasnije ostvarenje Njemačka, nulte godine, često smatra dijelom njegove tzv. "ratne" trilogije.
Italijanski režiser Gillo Pontecorvo je kasnije Paisu često navodio kao uzor za svoj znameniti "kvazidokumentarni" film Bitka za Alžir.
