VikontSaitō Makoto, GCB (斎藤 実,Saitō Makoto, GCB? 27. oktobar 1858 – 26. februar 1936) bio je japanski mornarički oficir i političar, koji je od 1932. do 1934. godine služio kao premijer Japana.
Rođen je u samurajskoj porodici, a karijeru je započeo nakon što je godine 1882. kao 3. u klasi završio Mornaričku akademiju i dobio čin potporučnikaJapanske carske mornarice. Potom je neko vrijeme služio kao mornarički ataše u SAD, a 1893. kao prvi časnik na krstarici Izumi i bojnom brodu Fuji. Sljedeće je godine, za vrijeme Prvog japansko-kineskog rata, zapovijedao krstaricama Akitsushima i Itsukushima. Slijedilo je brzo napredovanje, te je 1898. imenovan zamjenikom ministra mornarice, a od 1906. do 1914. je služio kao ministar mornarice. Sa tog je mjesta bio prisiljen odstupiti zbog povezanosti sa Siemensovim skandalom.
Saito je godine 1919. imenovan generalnim guvernerom Koreje, i to upravo u vrijeme kada je eskalirao Pokret 1. marta, dotada najradikalniji izraz korejskog pokreta za nezavisnost. Saito, koji je preživio pokušaj atentata od strane radikalnih korejskih nacionalista, je na tom mjestu ostao do 1927. godine. Njegov je mandat obilježilo nastojanje da se lokalno stanovništvo pridobije ustupcima na polju kulturne politike i ograničenom slobodom štampe. Saito je nakon kraće pauze guvernerom ponovno bio od 1929. do 1931. godine.
Saito je premijerom postao nakon što je njegov prethodnik Inukai Tsuyoshi 15. maja 1932. godine ubijen od strane ultranacionalističkih mornaričkih oficira. Njegovom imenovanju je pomogao Kinmochi Saionji, ugledni stari državnik koji je cara Hirohita uvjerio da jedino ugledni mornarički oficir na čelu vlade može koliko-toliko zadovoljiti radikjale u oružanim snagama, odnosno spriječiti pučeve ili vojnu diktaturu. Ministrom rata je, međutim, ostao general Sadao Araki, pripadnik radikalne nacionalističke frakcije Kodoha te nastavio ekspanzionističku i militantnu politiku prema Kini, a čemu se Saito nije htio ili mogao suprotstaviti. U njegovom mandatu, koji je bio najduži premijerski mandat u međuratnom periodu, Japan je službeno priznao marionetsku državu Mandžukuo i izašao iz Lige naroda. Godine 1934. je, pak, izbio tzv. Teijinski skandal, kada su članovi Saitove vlade bili navodno povezani sa financijskim malverzacijama. Saito je zbog togao bio prisiljen podnijeti ostavku i prepustiti mjesto premijera Keisukeu Okadi.
Usprkos formalnog izlaska iz vlade, Saito je zadržao odrđeni uticaj te dobio prestižno mjesto čuvara Tajnog pečata. Za vrijeme neuspjelog neuspjelog puča su ga radikalni pučistički oficiri ubili zajedno sa bivšim premijerom Korekiyom Takahashijem.
.jpg)
