Liguri ili Ligurci (latinski: Ligures, jednina Ligus ili Ligur, grčki: Λίγυες) je bio drevni narod koji je u antičko doba živio u sjevernoj Italiji te po kome je ime dobila današnja regija Ligurija, a koja se u prošlosti prostirala duboko u današnju južnu Francusku. Prema Plutarhu su sami sebe zvali Ambronci, a što je prema njihovom jeziku značilo "narod vode". Područja na kojima su živjeli Ligurci su osim današnje Ligurije uključivali današnju sjevernu Toskanu i dijelove Pijemonta, Emiliu-Romagnu i Lombardiju u Italiji te dijelove današnje Švicarske, Austrije, Bavarske i južne Francuske.
Neki klasični izvori sugeriraju kako je u pred-historijsko doba područje Ligura bilo još veće, odnosno da je zauzimalo i dijelove današnje centralne Italije. Grčki pisac Hesiod s početka 6. vijeka pne. ih naziva jednim od tri glavna "barbarska" naroda koji je držao rubove poznatog svijeta (uz Etiopljane i Skite). Avijen u prijevodu drevnog teksta iz Masilije, pak, navodi kako se ligurska hegemonija prostirala sve do obala Sjevernog mora, što je nekima izvor špekulacija o tome da su ih sredinom 1. milenijuma pne. s tog prostora istisnuli Kelti. Ligurski toponimi su, pak, pronađeni na Siciliji, Sardiniji, Korzici i u dolini Rhone.
Ligurci su govorili drevni ligurski jezik, koji je danas poznat tek po nekoliko imena. To je razlogom zbog koga je njihovo porijeklo dan-danas predmet rasprava među historičarima i lingvistima. Postoje hipoteze da su Liguri bili potomci predindevropskog stanovništva Evrope, kao i da su bili u srodstvu s italskim narodima, odnosno Keltima.
U svakom slučaju, u vrijeme prvih sukoba s Rimljanima u 3. i 2. vijeku pne. ligurska kultura je većim dijelom bila asimilirana u keltsku, da bi sami Liguri nakon rimskog osvajanja relativno brzo bili romanizirani.
