| La Mère coupable |
|---|
|
| Autor | Pierre de Beaumarchais |
|---|
| Datum pisanja | 1792. |
|---|
| Žanr | drame morale |
|---|
| Činovi | pet činova |
|---|
| Jezik | francuski jezik |
|---|
|
| Premijera | 6. lipnja 1792.
Théâtre du Marais
 Pariz, Francuska |
|---|
|
- grof Almaviva, španjolski plemić velikog ponosa i bez taštine
- grodica Almaviva, melankolična i s pijetetom anđela
- vitez Léon, njihov sin
- Florestine, grofova kći
- Bégearss, Irac i major u španjolskoj vojsci
- Figaro, sluga i ispovjednik grofov
- Suzanne, sluškinja i ispovjednica grofičina
- Fal, grofov notar
- Guillaume, njemački sluga Bégearssov
|
L'Autre Tartuffe ou la Mère coupable (srpskohrvatski: Drugi Tartuffe, ili Majka krivac) je drama u pet činova koju je 1792. godine napisao Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais. Majka krivac je treći i posljednji dio Beaumarchaisove trilogije o Figaru, napisan nakon komedija Le Barbier de Séville i Le Mariage de Figaro. Napisana 1792. godine, Majka krivac je jedini dio trilogije koji je imao premijeru tokom godine u kojoj je napisan; premijerno je izveden 6. lipnja 1792. godine, ali bez prevelikog uspjeha. Majka krivac je tek nakon obnove 5. svibnja 1797. godine u Théâtre de la rue Feydeau postala uspjeh. Majka krivac je bila i posljednje Beaumarchaisovo dramsko djelo te jedini dio trilogije koji žanrovski nije određen kao komedija, već kao drame morale.
Radnja Majke krivca smještena je 20 godina nakon Figarova pira i prati događanja koja proizlaze iz afere koju su imali grofica i Chérubin dok je grof bio odsutan, odnosno iz grofovih sumnji da nije otac njihova sina Léona. Na koncu priče, Figaro opet mora upregnuti svoj um kako bi spasio situaciju.
Naslov drame je hommage velikom Molièreu i njegovom djelu Tartuffe. Kao i prethodni dijelovi trilogije i Majka krivac je uglazbljena u obliku istoimene opere koju je 1966. godine skladao Darius Milhaud.
