Hanover je ime britanske kraljevske dinastije, njemačkog porijekla, čiji se predak Georg Ludwig Izborni knez Elektorata Hannover, uspeo na britanski tron - 1714. i vladao kao George I. od 1714. do 1727.[1]
Dinastija Hanover dala je šest britanskih monarha, to su redom bili pored već spomenutog Georga I. bili; George II (vladao 1727. - 1760.), George III
(vladao 1760. - 1820.), George IV (vladao 1820. - 1830.), William IV (vladao 1830. - 1837.) i Krajica Viktorija koja je vladala od 1837. do 1901.[1]
Dinastiju Hanover na britanskom tronu naslijedila je dinastija Saxen-Coburg-Gotha, koja je 1917. preimenovana u
dinastiju Windsor.[1]
Historija
Nakon Slavne revolucije (1688. - 1689.) Parlament Engleske, Škotske i Irske
donio je 1701. - Zakon o naslijeđivanju (Act of Settlement ), njime je osigurana engleska kruna protestantima. Na taj način kruna je
pripala sestri regentice Mary - Anni. Zakon je predvidio i varijantu da ukoliko ona ne bude imala djece kruna
pripada djeci Sophije Hanoverske unuci - Jamesa I Stuarta, zaobilazeći brojne bliže ali
nepoželjne katoličke pretendente. Tako je kruna pripala njenom sinu Georgu Ludwigu koji je postao - George I.[1]
Prva dva hanoverska monarha po imenu - Georg primljena su kao stranci, pogotovo od strane brojnih Škota, pa su oni u dva navrata 1715. i
1745. tražili (i dizali bune) povratak Dinastije Stuart i to prvi put Jamesa Francisa Edwarda
zvanog - Stari pretendent, a drugi put - Mladog pretendenta Charlesa Edwarda, ali im pokušaji da ih vrate na prijestolje nisu uspjeli.[1]
Ali je zato treći Georg, koji je rođen u Engleskoj, već stekao simpatije britanske javnosti.[1]
Kneževina Elektorat Hanover iz koje su došli, u međuvremenu je - 1814. postala Kraljevina
koja se 1837. udružila sa Britanijom. Te iste godine je Viktorija postala britanska kraljica, ali kako je prema
kontinentalnom Salijskom zakoniku, ženama bilo zabranjeno pravo na vladarsku poziciju, hanoveranska kruna pripala je bratu
Williama IV. Ernstu Augustu I.[1]
Izvori
Vanjske veze
