Gradska prava ili gradske povlastice je izraz koji se koristi za specifičan status pojedinih naselja i/li njihovih stanovnika u kontekstu feudalnog sistema srednjovjekovneEvrope.
Pod time se podrazumijevaju određena prava i povlastice koja su uživala pojedina naselja. To se prvenstveno odnosi na dozvolu za obavljanje trgovačkih aktivnosti, skladištenje dobara kao i osnivanje cehova, te na oslobađanje od određenih obaveza prema feudalnom gospodaru ili monarhu koje su obično imali seljaci ili kmetovi. Ukoliko bi te povlastice i prava postale permanentne, odnosno postale potvrđene poveljom od strane vladara, naselje se službeno počelo smatrati gradom. S vremenom se razvile različite razine razine gradskih povlastica, koje su s vremenom dobile i politička obilježja, što se odnosilo na autonomiju, pravo na izbor vlastitih funkcionara kao i slanje predstavnika na državne skupštine.
.JPG)
