Fulda je grad od 64 590 stanovnika [1] u njemačkoj pokrajiniHessen, na rijeci Fuldi. Grad je administrativno sjedište istoimenog administrativnog okruga kreisFulda.
Početnu donaciju za izgradnju samostana dao je sin Karla Martela - Karloman. Ta podrška, kao i ona majordoma dvora, koju su kasnije preuzeli na sebe pipinski i karolinški vladari, bila je neobično važna za uspjeh misije sv. Bonifacija. Uz to je Opatija Fulda dobijala donacije i uživala podršku mnogih vodećih porodica karolinškog svijeta. Sv. Sturm, koji je bio opat samostana najvjerojatnije od 747. do 779., dobivao je velike donacije od brojnih feudalaca od Bavarske do Alsacea. Te su donacije pomogle Opatiji Fulda da osnuje sestrinske samostane u Johannesbergu i Petersbergu u neposrednoj blizini Fulde (danas su to zapravo dijelovi grada Fulde).
Kip sv. Bonifacija iz 1830.
Nakon njegove mučeničke smrti kod Frižana, relikvije sv. Bonifacija donijete su u Fuldu. Zbog slave koju je uživao, važnost Opatije je porasla, a time i njezini prihodi, tako da je uprava opatije i nadalje osnivala sestrinske samostane čak i u vrlo udaljenim krajevima, na primjer u Hamelnu (Donja Saska). Sv Lullus, jedan od sljedbenika sv. Bonifacija je kao nadbiskup Mainza pokušao podvrgnuti Opatiju Fulda pod vlast svoje nadbiskupije, ali nije uspio u svojoj namjeri. Zbog toga je osnovao samostan Hersfeld u neposrednoj blizini, kako bi ograničio utjecaj Fulde.
Stara gradska vijećnica Rathaus
Fulda u novom dobu
Od samog osnivanja Opatija Fulda, sa svojim posjedima, imala je ekluzivni status, i bila podložna jedino rimsko-njemačkom caru i Vatikanu. Fulda je postala sjedište biskupije1752. godine, a opati samostana time su dobili dodatnu titulu kneza-biskupa. Oni su vladali Fuldom i okolicom (biskupijom) sve do 1802. godine, kad ih je Napoleon razvlastio.
Od samog početka protureformacije Fulda je dobila posebno značajnu ulogu, kao jedan od njemačkih katoličkih centara borbe protiv luteranskereformacije. Zbog tog je 1734. osnovan univerzitet (Adolphs-Universität Fulda) za vrijeme vladavine kneza opata Adolpha von Dalberga. Univezitet je egzistirao 71 godinu, kroz njega je prošlo oko 4 100 studenata, koji su studirali na jednom od njegova četiri fakulteta: teološkom, filozofskom, medicinskom i pravnom, u baroknoj zgradi koju je od 1731 - 1734 izgradio Andreas Gallasini. Grad je doživio i vanjski redizajn i potpuno je barokiziran u 18. vijeku, zbog tog danas nosi u njemačkoj epitet baroknog grada, poput hrvatskog Varaždina. Gradska katedrala je barokizirana od 1704. do 1712. po nacrtima arhitektaJohanna Dientzenhofera, on je izgradio i biskupski dvorac Stadtschloss (1707.-1712.[2] U istom stilu izgrađena je i župna crkva St. Blasius, između 1771.-1785. godine.
Za vladavine kneza-biskupa Heinricha von Bibra -1764. osnovana je manufakturaporculana, ali je ubrzo nakon njegove smrti 1789. godine zatvorena za njegova nasljednika Adalberta von Harstalla. Zbog svoje kvalitete, ali i malobrojnih očuvanih primjeraka, porculan ove manufakture je izuzetno cijenjen kod kolekcionara.
Od 1927. grad je dobio autonomiju (kreisfreie Stadt).
Na saveznim izborima za njemački parlament - Reichstag, u martu1933. hitleroviNacionalsocijalisti (NSDAP) nisu uspjeli dobiti više od četvrtine glasova u Fuldi, ali su uz neodlučno Gradsko vijeće, radili što su htjeli. Tako su u svojoj akciji glajhšaltovanja1933, uništili gradsku dioničarskuarhivu i štampariju. A za Kristalne noći9. novembra1938., porušili su židovsko groblje i zapalili sinagogu u tadašnjem židovskom kvartu.[3] Sljedeći dan, pohod smeđekošuljaša se nastavio uništavanjem brojnih židovskih trgovina i domova. Od 1100 Židova, koliko ih je živjelo tada u Fuldi (od tadašnjih 31 000 stanovnika) do maja 1939. ostalo ih je samo 415.[3]
Od 1941. uslijedile su deportacije preostalih Židova tako da je do 1942. ukupno 243 stanovnika poslano u konclogore.[3]
Za Drugog svjetskog rata Fulda je u nekoliko navrata bila meta savezničkih aviona. Najteži napadi zbili su se 11. i 12. septembra1944. i 27. decembra 1944., kad je porušena trećina grada, i poginulo 1 595 stanovnika, uz velik broj ranjenih i nestalih.
Fulda za Hladnoga rata
Fulda je na izuzetno važnom strateškom putu, preko kojeg su uvijek išle invazije istok-zapad. Preko Fulde je išao i napoleonov pohod na istok, a i mnogi drugi. Za vrijeme Hladnog rata, granica između Istočne i Zapadne Njemačke protezala se 20 kilometara istočno od Fulde, tako da su s obje strane granice bile koncentrirane velike vojne snage (sovjetske te američke i njemačke snage).
Američka vojska držala je u Fuldi isprva 14., a nakon toga 11. oklopno-konjički puk koji je trebao svojim tenkovima i helikopterima primiti na sebe prvi udar eventualnog tenkovskog napada iz Istočne Njemačke u ime američkog V. korpusa i omogućiti mu daljnju borbu.
Privreda
Do kraja 19. vijeka Fulda je bila trgovačko središte poljoprivrednog kraja, sa brojnim obrtnicima koji su proizvodili i bojali tkanine, svijeće, gudačke instrumente. Krajem 19. vijeka u Fuldi su se 9 put godišnje održavali stočni sajmovi, a tjedno po jedan svinjogojski.
S početkom industrijalizacije krajem 19. vijeka, otpočele su raditi prve tvornice u Fuldi, Adam Gies je 1899. izgradio tvornicu svijeća - Wachsindustrie Fulda Adam Gies, a Valentin Mehler 1887. tekstilnu tvornicu, tad su izgrađeni i prvi pogoni za obradu metala.
Još i danas je Fulda, sjedište tekstilne industrije, i danas posluje firma Mehler AG i velika kompanija Wirth Gruppe, koja ima u Fuldi dvije velike tvornice FilzFabrik Fulda i Dura Tufting (tepisi).
Veliki poslodavac u gradu i regiji je pozata firma Fulda Reifen (nekadašnji Gummiwerke Fulda), u Fuldi rade i par poduzeća za proizvodnju živežnih namirnica i tvornica EDAG koja proizvodi automobilske karoserije i njihove dijelove i tvornica Eika koja proizvodi svijeće.
S druge strane ne ide u Fuldi baš sve bajno, veliki medicinski koncern Fresenius preselio je svoje sjedište iz Fulde u Berlin, početkom 2007. I kompanija Adecco je preselila svoje njemačko središte iz Fulde u decembru 2006. u Düsseldorf.
