Demokratsko šestoljeće (španski: Sexenio Democrático), također poznato i kao Revolucionarno šestoljeće (španski: Sexenio Revolucionario) označava period historije Španije od 1868. do 1874. godine, odnosno svrgavanja dinastije Bourbon u tzv. Septembarskoj revoluciji do njene restauracije šest godina kasnije. Smatra se jednim od najburnijih i najnestabilnijih perioda u španskoj historiji.
Period je počeo kada je masovna pobuna godine 1868. dovela do svrgavanja nepopularne kraljice Isabelle II, te formiranja Privremene vlade koju je činila koalicija tri stranke - Liberalne unije pod Franciscom Serranom, Napredne stranke pod Juanom Primom i Demokratske stranke. Iako se ispočetka razmišljalo u uvođenju republike, nedostatak podrške u Cortesu je doveo do kompromisnog rješenja, odnosno očuvanja ustavne monarhije, odnosno novog, progresivnog ustava s time da je odlučeno da se umjesto dinastije Bourbon na čelo države dovede pripadnik kraljevske kuće koji je morao biti liberal i koga je trebao izabrati Cortes. Planovi Privremene vlade da kao jednog od kandidata istaknu pruskog princa Leopolda su 1870. godine izazvali nezadovoljstvo francuskog cara Napoleona III i diplomatske krize, koja će eskalirati u Francusko-pruski rat. U međuvremenu je Cortes odustao od te kandidature i za novog kralja je izabran princ Amedeo iz italijanske dinastije Savoje, koji je prijestolje preuzeo 1871. godine. Novi kralj nije znao španski jezik i brzo je postao nepopularan, a ispostavilo se da nije u stanju međusobno posvađane anti-bourbonske frakcije, dok su u Cortesu sve više uticaja sticali radikali, socijalisti i republikanci. Amedeo je već nakon godinu dana abdicirao te je proglašena Prva španska republika. Novi se režim, pak, suočio sa reakcionarnim karlistima koji su iskoristili priliku i pokrenuli oružanu pobunu koja će eskalirati u Treći karlistički rat. Karlisti su u ratu imali dosta uspjeha i u jednom trenutku držali kontrolu nad polovicom zemlje; vlada u Madridu je sa vremenom postala sve više ovisna o vojsci, čiji su zapovjednici držali da pobjedu mogu odnijeti jedino uz podršku prognanih monarhista. Zbog toga je godine 1874. izvršen puč kojim je Republika svrgnuta, a nova vlada pozvala prijestonasljednika Alfonsa da pruzme prijestolje kao Alfonso XII. Ustavna monarhija je tako restauriana, a rat završio porazom karlista 1876. godine.
