Bombaši su vojnici određeni za napade na protivnika upotrebom ručnih bombi. U našoj literaturi se naročito spominju bombaši-partizani tokom Drugog svjetskog rata. U uslovima gerilskog rata, upotrebom bombi se često delimično zamjenjuje djelovanje artiljerije i avijacije.
Prvo se pojavljuju u Rusiji već u 14. vijeku poslije pojave baruta, gdje su bacali improvizirane eksplozivne naprave. U današnjem smislu se javljaju u 17. vijeku kao grenadiri, po nazivu za ručnu bombu - grenada. Razvojem puške i zbog nesigurnosti bombe, oko 1750. grenadiri se rasformiraju. U 19. vijeku se samo povremeno koriste ručne bombe. Ponovo se šire uvode u akcijama komita protiv Turaka od 1896., zatim u Ilindenskom ustanku, a posebno poslije 1904. Miodrag Vasić je za komite napravio prvu ručnu bombu kockastog oblika. Zatim, ručna bomba ulazi u naoružanje srpske vojske.
Sve vojske uskoro uvode ručne bombe, a srpska vojska uvodi Vasićevu bombu Kragujevac i norvešku Azen pred balkanske ratove. Pokazuju se uspješne i sve vojske ih uvode do 1915. Srpska vojska 1916. već ima i posebne jedinice bombaša. Pri napadu na Vetrenik avgusta 1916. učestvuje i četa bombaša. Koriste se za prepade na rovove, uništenje mitraljeskih gnijezda i oruđa, napadaju bunkere, uklanjaju bodljikavu žicu i slično.
U toku Drugog svjetskog rata, bombaši imaju veliku ulogu naročito u SSSR i Jugoslaviji. General Vasilij Čujkov ističe njihovu ulogu o odbrani Staljingrada. Pri napadima Sovjeta na Kenigsberg, Budimpeštu, Berlin i druge gradove imaju važnu ulogu pri zauzimanju tačaka otpora.
Poslije Drugog svjetskog rata bombašima se poklanja pažnja naročito u manjim armijama i pri vođenju partizanskog rata. U Alžiru, Kubi, Malaji, Keniji i Vijetnamu, obuci bombaša je bila posvećena izuzetna pažnja.
Povezano
Literatura
