Arheološka kultura je termin iz arheologije koji se koristi za klasifikaciju grupa arheoloških artefakata koji potječu iz jednog vremenskog perioda, karakterističnih po lokalnim specifičnostima i koncentriranih na određenom teritoriju.[1]
Arheološka kultura se najčešće definira na bazi karakterističnih artefakata, kao što su; grnčarija, kameno oruđe, oružje i nakit, ali i po načinu stanovanja i pogrebnim običajima.[2]
Ponekad i po arheološkom lokalitetu gdje su prvi put otkriveni najtipičniji artefakti određene kulture[1], kao što je to slučaj Vučedolske kulture.
Arheološke kulture često koincidiraju sa određenim grupama drevnog naroda, uključujući etničke grupe. Ponekad je moguće povezati određene arheološke kulture sa plemenima koja su poznata iz pisanih izvori. Međutim sličnost među elementima materijalne kulture ne reflektira uvijek etničku grupu ili zajednicu u kojoj je nastala.[1]
Sličnosti u načinu života i materijalnoj kulturi različitih plemena mogu nastati nezavisno, ukoliko vladaju slične socijalne i geografske prilike.
Pojedini kulturni elementi mogu se pojaviti kao rezultat širenja ideja ili migracije ljudi koji su nosioci te kulture - dakle biti posuđeni.
Proučavanje porijekla, širenja i nestajanja arheoloških kultura omogućuju rekonstrukciju prahistorijskih plemena
i naroda.[1]
Termin arheološka kultura, prvi je upotrijebio danski arheolog Christian Jürgensen Thomsen 1836 u svom djelu - Ledetraad til nordisk Oldkyndighed (Vodič po sjevernjačkim starinama), on je zaslužan i za baznu periodizaciju prahistorije na; Kameno, Brončano i Željezno doba.[3]
Izvori
Vanjske veze
