منور حسین چشتی، پنجابی دے شاعر نیں۔ اوہ ضلع جہلم دے گراں سعیلہ دی واسی نیں۔ گورنمنٹ ہائی سکول جہلم تے ڈگری کالج جہلم توں پڑھن دے مگروں اوہ سرکاری ملازم ہوگئے۔ 1991ء وچ اوہناں دا ویاہ ہویا تے اوہناں دے چار بچے نیں۔
منور حسین چشتی دی شاعری عام بندے دیاں سوچاں نوں دَسدی اے۔ پنجابی رہتل اوناں دی شاعری وچ ٹردی پھردی دِکھدی اے تے اک ہور پنجابی شاعر انور مسعود نوں سوچاں وچ لیاؤندی اے۔
پنجابی چ نظماں دے نال نال اوناں نعتاں وی لکھیاں تے اوہ چنگے نعت پڑھن والیاں وچ گنے جاندے نیں۔
نظماں
- ماں
- بیوی
- ویاہ
- پگ نوں داغ ناں لائیں دھیے
منور جی دی اک نظم ماں تھلے دتی گئی اے (اے نظم اوہناں نے پنجابی وکیپیڈیا دے ناں کر دتی اے)
ماں
کڈے لاڈ لڈاوے ماں
صدقے واری جاوے ماں
آپوں کھاوے رکھی سکھی
مینوں ددھ پلاوے ماں
آپوں تپ وچ سڑدی ریندی
مینوں چھاویں پاوے ماں
ٹھنڈ وچ سوندی گلے پاسے
مینوں سکے پاوے ماں
کچی نیندر ہوسی اس دی
ستیاں ناں جگاوے ماں
جتھے میرا مڑکا ڈلے
اوتھے رت وگاۓ ماں
کنڈ ہو جاندی اس دی خالی
جس دی وی مر جاوے ماں
جے وس چلدا مرن نہ دیندی
ہاڑے ترلے پاوے ماں
پتر پاویں پیڑے ہوون
سو سو پردے پاوے ماں
رحمت دے کھل جان خزانے
جدوں ھتھ اٹھاوے ماں
جس منور رب نوں منانا
اپنی او مناوے ماں
