ابو بکر ابن العربی (مکمل ناں:محمد بن عبد اللہ بن محمد المعافری[۱۰]) جو قاضی ابو بکر بن العربی الاشبیلی المالکی دے ناں توں مشہور نيں، اک اندلسی عالم تے مرجع خلائق سن ۔
ابن العربی سنہ 468 ھ وچ اشبیلیہ وچ پیدا ہوئے تے اوتھے تعلیم حاصل کيتی۔ قراءات قرآن دی تعلیم ابو عبد الله بن منظور تے ابو محمد بن خزرج توں حاصل کيتی تے سنہ 485 ھ وچ اپنے والد دے نال اندلس توں ہجرت کيتی۔ شام وچ نصر المقدسی تے ابو الفضل بن الفرات دے پاس، بغداد وچ ابو طلحہ النعالی،تے مصر وچ الخلعی دے پاس تعلیم حاصل کيتی۔ فقہ دی تعلیم غزالی، ابو بکر الشاشی تے طرطوشی توں حاصل کيتی۔[۱۱] ہور المہدیہ وچ المازری توں وی شرف تلمذ حاصل کيتا۔[۱۲]
لکھتاں
- قانون التأويل
- أحكام القرآن
- أنوار الفجر
- الناسخ والمنسوخ
- القبس في شرح موطأ الإمام مالك
- العواصم من القواصم
- عارضة الأحوذي في شرح الترمذي
- المسالك على موطأ مالك
- الإنصاف في مسائل الخلاف
- أعيان الأعيان
- المحصول في أصول الفقه
- كتاب المتكلمين
- أحكام القرآن الصغرى وهو مختصر من كتابه أحكام القرآن الكبرى _ دار الكتب العلمية ببيروت _ 1427 هـ_ تحقيق أحمد المزيدي .
حوالے