Élisa Beetz studiowała rzeźbę w Akademii Sztuk Pięknych w Brukseli[3]. Była uczennicą rzeźbiarza Alexandre’a Charpentiera, którego później poślubiła. Élisa Beetz-Charpentier działała głównie jako artystka od 1905 do 1924 roku[4]. W latach 1910–1924 Beetz-Charpentier wystawiała się w Salonie Société Nationale des Beaux-Arts w Paryżu, do którego dołączyła w 1905 roku[5]. W 1909 roku otrzymała pierwszą nagrodę w konkursie na tablicę w stulecie paryskiej firmy Pleyel[6].
Jako rzeźbiarka i projektantka biżuterii pracowała głównie dla Maison de l’Art Nouveau Siegfrieda Samuela Binga[2]. Jej najbardziej znanym dziełem jest brązowa statuetka z 1903 roku zatytułowana Mała żebraczka z mostu Pont des Arts, przedstawiająca dziewczynkę w płaszczu z kapturem[7].
Życie prywatne
26 października 1886 roku wyszła za mąż za Charles Érasme Félix Constant[8], z którym rozwiodła się 19 kwietnia 1893 roku[9]. Jej drugim mężem był Alexandre Charpentier, również rzeźbiarz i medalier, a świadkami na ich ślubie w 1908 byli Claude Debussy i Auguste Rodin[10]. Rok po ślubie została wdową, gdy jej mąż zmarł na raka 3 marca 1909 roku.
Kontrowersje
W roku 2017 heraldyk Jerzy Michta opublikował książkę[11] z wynikami swoich badań, które wskazują, że przyjęta w roku 1927 forma godła Polski autorstwa Zygmunta Kamińskiego jest w rzeczywistości kopią wizerunku polskiego orła z plakietki ku czci Ignacego Paderewskiego zaprojektowanej w roku 1924 przez Élisę Beetz-Charpentier[12]. W październiku 2018 roku Andrzej-Ludwik Włoszczyński, powołując się na publikację Jerzego Michty oraz przeprowadzone przez siebie badania stwierdził, że inspiracją Kamińskiego mogła być wyłącznie plakieta Elise Beetz-Charpentier z roku 1924[13].
W grudniu 2018 roku Aleksander Bąk opublikował kopię umowy z dnia 15 maja 1934 roku, zawartej pomiędzy Mennicą Paryską a medalierką Élisą Beetz-Charpentier[14]. Jego zdaniem stanowi to dowód, że plakieta nie została wyemitowana w roku 1924, lecz dopiero w roku 1934, a teza Jerzego Michty i wnioski sformułowane przez Andrzeja-Ludwika Włoszczyńskiego są niezgodne z prawdą[15]. Włoszczyński skrytykował rozumowanie Bąka[16].
↑ClaireC.LeblancClaireC., Alexandre Charpentier et la Belgique, „Cahiers de l’IHRIS”, 2, Institut de Recherches Historiques du Septentrion Université de Lille, 2007. Brak numerów stron w czasopiśmie
↑Jerzy Michta: Średniowieczny i współczesny Orzeł Biały – godło państwa polskiego w państwowej i terytorialnej heraldyce. Kielce: Wydawnictwo „Herb”, 2017, s. 28–31. ISBN 978-83-937741-1-1. Cytat: Ta dwustronna plakietka ku czci Ignacego Jana Paderewskiego z 1924 roku, znajduje się w zbiorach Zamku Królewskiego w Warszawie, przekazana jako dar Muzeum Narodowego w 1986 roku.
↑Andrzej-LudwikA.L.WłoszczyńskiAndrzej-LudwikA.L., Dwa w jednym [online], OrliDom.pl, 17 października 2018 [dostęp 2018-10-17], Cytat: Raczej trudno, patrząc na oba artefakty, mówić o zbieżności myślenia i przypadkowości, ze względu na zbyt dużą szczegółowość formy orła i jej nietypowość. Inspiracja wydaje się być, w tym układzie, daleko posunięta i o ile forma wykazuje bardzo duże podobieństwo, to już idea stojąca za nią jest w 100% identyczna. Jeżeli dodamy do tego dość ogólnikowe wypowiedzi Kamińskiego na temat inspiracji, bez wskazywania detalicznego tychże, mamy domniemanie graniczącą z pewnością, że tąże inspiracją była wyłącznie plakieta Elise Beetz-Charpentier z roku 1924.
↑AleksanderA.BąkAleksanderA., Dowód prawdy [online], JakiZnakTwoj.pl, 5 grudnia 2018 [dostęp 2018-12-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-15].
↑AleksanderA.BąkAleksanderA., Co ja paczę… – i nie wierzę [online], Wiem-Jak.com, 4 grudnia 2018 [dostęp 2018-12-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-15].
↑Andrzej-Ludwik Włoszczyński, Dowód prawdy na co?, orlidom.pl, 12 grudnia 2018 [dostęp 2019-01-11].
