Zamek Monte Christo

Zamek Monte Christo
Zabytek: nr rej. PA00087575
Ilustracja
Państwo

 Francja

Styl architektoniczny

eklektyczny

Architekt

Hippolyte Durand

Inwestor

Aleksander Dumas (ojciec)

Ukończenie budowy

1846

Pierwszy właściciel

Aleksander Dumas (ojciec)

Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Zamek Monte Christo”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Zamek Monte Christo”
Ziemia48°53′08,1″N 2°06′12,6″E/48,885583 2,103500
Strona internetowa
Pawilon zwany zamkiem d'If

Zamek Monte Christo – rezydencja francuskiego pisarza Aleksandra Dumasa ojca, wzniesiona w 1846 według projektu Hippolyte'a Duranda w stylu eklektycznym. Zamek otoczony jest parkiem angielskim o powierzchni 9 hektarów, całość położona jest w granicach administracyjnych gminy Port-Marly.

Historia

Powstanie zamku wiązało się ściśle z ogromnym sukcesem powieści przygodowych Dumasa, w tym opublikowanego w 1845 Hrabiego Monte Christo. Autor zapragnął sam zamieszkać w na poły fantastycznych warunkach, które wykreował w tym ostatnim utworze, tworząc opis kilku rezydencji tytułowego bohatera. Osobiście wybrał również miejsce pod budowę nowej siedziby, zachwycony pejzażami departamentu Yvelines i sam nadzorował proces wykupywania upatrzonych działek ziemi od miejscowych chłopów. W swojej siedzibie wielokrotnie wyprawiał ogromne uczty na kilkadziesiąt osób (głównie dla znajomych ze środowiska literackiego), wydając niezwykle wysokie sumy pieniędzy. Największą sławę zdobyła uczta z 25 czerwca 1847, przeprowadzona na wzór przyjęcia, jakie urządził w swoim domu w Auteuil literacki Monte Christo. Dumas zatrudnił większą liczbę służących, niż był w stanie opłacić, zakupił również wyjątkowo drogie meble orientalne, utrzymywał ogród pełen rzadkich roślin i prywatny zwierzyniec.

W rezultacie nieumiejętnego gospodarowania pieniędzmi i upadku teatru, w który zainwestował, Dumas już w 1848 musiał sprzedać Monte Christo za cenę 31 tys. franków, o wiele niższą niż koszt budowy i utrzymania posiadłości. Zamek w rękach nowych właścicieli poważnie podupadł; po II wojnie światowej był już niemal całkowicie zrujnowany, a w latach 60. przewidziano jego rozbiórkę pod nowe osiedle mieszkaniowe. Obiekt uratowała najpierw reakcja miejscowych władz, które w latach 1969–1972 przeprowadziły pierwszy kapitalny remont, a następnie król Maroka Hassan II, który, zafascynowany szerokim wykorzystaniem motywów orientalistycznych zarówno w powieści Hrabia Monte Christo, jak i w wyposażeniu zamku, sfinansował remont zachowanych części zabytku i faktyczną odbudowę pozostałych. Od 1994 w rezydencji mieści się muzeum. Formalnym właścicielem posiadłości jest powołany w tym celu w 1969 związek, dużą rolę w jej animacji odgrywa zaś Stowarzyszenie Przyjaciół Aleksandra Dumasa ojca.

Architektura

Główny zamek Monte Christo reprezentuje styl eklektyczny. Budynek ma trzy kondygnacje, wejście do niego prowadzi przez ganek i prostokątne drzwi bez portalu. Główną dekorację zewnętrzną stanowi zespół fryzów i reliefów na wszystkich poziomach obiektu; przeważają motywy florystyczne i geometryczne. Przed ganek po obydwu jego stronach wysuwają się alkierze, w których narożnikach usytuowano korynckie pilastry. Na narożnikach czworokątnego budynku znajdują się niewielkie kopuły i neorenesansowe hełmy.

W otaczającym ogród parku angielskim pisarz zlecił budowę neorenesansowego pawilonu zwanego zamkiem If (na cześć zamku z Hrabiego Monte Christo), który nakazał udekorować zespołem płaskorzeźb przedstawiających postacie i wydarzenia z jego utworów. Sam park wykorzystuje naturalne cechy ukształtowania powierzchni (kotlina Port Marly) oraz przepływające cieki wodne.

Galeria


Bibliografia

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!