Z śmierci wstał ninie Chrystus Pan – polska średniowieczna pieśń wielkanocna.
Pieśń zapisana została w Kancjonale Przeworszczyka z 1435, mogła jednak powstać na końcu XIV lub początku XV wieku. Stanowi przekład łacińskiego tropu Surrexit Christus hodie. Utwór składa się z siedmiu dwuwersowych zwrotek, pisanych nieregularnym ośmiozgłoskowcem z rymami parzystymi. Pieśń rozpoczyna się radosną aklamacją i przypomnieniem zbawczej śmierci Chrystusa. Po niej następuje motyw trzech niewiast idących do grobu Jezusa. Na zakończenie umieszczona jest pochwała Trójcy Świętej.
Bibliografia
- Teresa Michałowska: Literatura polskiego średniowiecza. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 888. ISBN 978-83-01-16675-5.
Średniowieczne polskie pieśni wielkanocne
- Krystus z martwych wstał je
- Przez twe święte zmartwychwstanie
- Wesoły nam dzień nastał
- Bog wszechmogący wstał z martwy
- Z śmierci wstał ninie Chrystus Pan
- Chrystus Pan dzisiaj z martwych wstał
- Nasz Zbawiciel, Pan Bog wszechmogący
- Anjeli słodko śpiewali
- Wesoły nam dzień nastał, Gdyż Zbawiciel
- Przydzi, Dusze Święty, k nam
- Przydzi k nam Święty Dusze
- Dusze Święty, zawitaj k nam
- Święty Dusze, zawitaj k nam
- Przydzi, Duchu Święty, k nam
- Zawitaj k nam, Duchu Święty
- Duchu Święty, raczyż przyjdź k nam
|
