Young Shik Rhee (kor. 이영식, chiń. 李永植; ur. 1894, zm. 1981 na wyspie Guam) – koreański duchowny, założyciel Daegu University w Daegu w Korei Południowej, pionier pedagogiki specjalnej w Korei oraz uczestnik koreańskiego ruchu niepodległościowego.
Życiorys
Działalność narodowowyzwoleńcza
We wrześniu 1919, Young Shik Rhee został uwięziony na 18 miesięcy przez japońskie władze okupacyjne w areszcie w Daegu za przewodzenie ruchowi niepodległościowemu w tym mieście. Głównie dotyczyło to zamieszek antyjapońskich, do jakich doszło po ogłoszeniu 1 marca 1919 deklaracji niepodległości. W rezultacie tortur, jakich doświadczył ze strony japońskiej policji, trwale utracił słuch w jednym z uszu.
W roku 1977 został odznaczony przez rząd koreański Narodowym Medalem Odrodzenia w uznaniu zasług w odzyskaniu niepodległości przez to państwo.
Służba kapłańska
W 1926 roku Young Shik Rhee ukończył do Seminarium Teologiczne w Kobe. Uchodziło ono za najbardziej prestiżową placówkę w Cesarstwie Japońskim.
Po wyświęceniu został pastorem w Kościele Prezbiteriańskim Seomoon w Daegu. Pracował tam w latach 1927–1936. Był popularnym pastorem, cenionym za kazania, mimo to zrezygnował z kierowania parafią dla mniej cenionej pracy społecznej.
W 1970 roku przeszedł na unitarianizm.
Działalność społeczna
W roku 1936 poświęcił swoją karierę duchownego i rozpoczął realizację swojej życiowej misji – działalności społecznej. Pracował w ośrodku leczenia trądu w Daegu. Pełnił tam również obowiązki kapłańskie.
Od momentu odzyskania niepodległości przez Koreę w 1945 roku, Young Shik Rhee rozszerzył swą działalność społeczną także na opiekę nad sierotami oraz niepełnosprawnymi dziećmi.
W 1946 założył Szkołę dla Niewidomych w Daegu, pierwszą szkołę specjalną założoną przez Koreańczyka. (Pierwszą szkołą specjalną w Korei była Szkoła dla Niewidomych w Pjongjangu założona w 1894 roku przez Rosetta'ę Sherwood Hall, amerykańską misjonarkę zajmującą się nauczaniem i leczeniem. W 1913 roku japońskie władze okupacyjne założyły Szkołę dla Niewidomych w Seulu.)
Podczas wyniszczającej wojny koreańskiej (1950–1953) skutkującej osieroceniem i okaleczeniem wielu dzieci, wielebny Rhee był jednym z niewielu, którzy poświęcili się pracy z nimi. Sierociniec przygarnął wiele okaleczonych dzieci. Miały zagwarantowane wyżywienie, odzienie oraz naukę umiejętności, umożliwiających im opuszczenie go i samodzielne życie. Young Shik Rhee pomagał im zaspokoić potrzeby duchowe i emocjonalne, pozyskiwał środki i darowizny oraz wyszukiwał nauczycieli oraz lekarzy.
Założenie i rozwój Daegu University
Young Shik Rhee dostrzegł potrzebę kształcenia pedagogów specjalnych oraz pracowników socjalnych posiadających specjalistyczne umiejętności. W 1956 roku założył Koreański Instytut Pracy Socjalnej w Daegu. W roku 1961 przekształcono go formalnie w College.
Koreański College pracy Socjalnej przekształcony został w Daegu University w 1981 roku. Young Shik Rhee był jego przewodniczącym od roku 1961 do 1982. Uniwersytet założył pierwszą w Korei bibliotekę brajlowską w 1981 roku i do dnia dzisiejszego kontynuuje tradycję kształcenia specjalistów do pracy z osobami potrzebującymi. Nadal znajduje się w awangardzie w dziedzinach pracy socjalnej i pedagogiki specjalnej w Korei Południowej.
W uznaniu wielu lat nieocenionej pracy, w maju 1969 roku południowokoreański prezydent Park Chung-hee, osobiście odznaczył Young Shik Rhee Nagrodą Narodową 5.16 (odznaczenie przyznawane cywilom za zasługi w rozwoju Korei).
Poszukiwanie zaginionych Koreańczyków
W latach 70' i 80' XX wieku, wielebny Rhee podróżował po Marianach na Pacyfiku, gdzie wielu robotników koreańskich zostało zmuszonych do pracy dla wojska japońskiego w czasie ekspansji przed i w trakcie II wojny światowej. Odnalazł stare cmentarze robotników koreańskich w głębokiej dżungli na Tinianie oraz przeniósł ich szczątki na narodowy cmentarz w Korei. Założył także grupę, która doprowadziła do powstania Koreańskiego Pomnika Pokoju na Saipanie oraz na Tinianie (Mariany) na pamiątkę tysięcy robotników koreańskich, którzy zmarli na tych wyspach.
Śmierć
Young Shik Rhee zmarł z przyczyn naturalnych w wieku 87 lat w okolicach wsi Tamuning (w okręgu o tej samej nazwie) na wyspie Guam w 1981 roku.
