Xiang Liang pochodził z Xiaxiangu (dzis. Suqian) i był synem Xiang Yana, generała królestwa Chu, który zginął w walce z Qin. Według "Zapisków historyka" członkowie rodu Xiang z pokolenia na pokolenie byli generałami w służbie króla Chu[1].
Powstanie przeciw dynastii Qin
Xiang Liang zabił urzędnika dynastii Qin i uciekł wraz ze swoim bratankiem Xiang Yu do regionu dolnej Jangcy. Kiedy w 209 p.n.e. Chen Sheng wzniecił bunt przeciwko Qin Xiang Liang wraz z Xiang Yu zabili namiestnika (shou, 守) komanderii Kuiji (dzis. Shaoxing) i Xiang Liang sam ogłosił się namiestnikiem, po czym zmobilizował 8000 ludzi. Jako pochodzącemu ze znamienitego rodu wkrótce Xiang Liangowi podporządkowały się także oddziały innych buntowników, Chen Yinga, Ying Bu i Pu, tak że według „Zapisków historyka” jego siły miały osiągnąć liczbę 60 tysięcy ludzi. Xiang Liang występował wówczas w imieniu Chen Shenga, jako naczelny doradca (chiń.上柱國; pinyinshàng zhù guó; dosł. „Najstarsza Podpora Państwa”) odtworzonego królestwa Chu, jednak nie jest pewne czy rzeczywiście otrzymał od niego ten tytuł. W tym czasie rebelianci nie mieli żadnej wiadomości od Chen Shenga, który zaginął po klęsce zadanej mu przez Qin, i jeden z przywódców lokalnego powstania, Qin Jia, obwołał królem Chu należącego do jego dawnego rodu panującego Jing Ju. Xiang Liang uznał to za niedopuszczalne wystąpienie przeciwko Chen Shengowi i pokonał oraz zabił Qin Jia. Jing Ju także wkrótce zmarł. W tym czasie do Xiang Lianga przyłączył się także Liu Bang. Dowódcy Xiang Lianga, Zhu Jishi i Yu Fanjun zostali jednak pokonani przez generała Qin Zhang Hana.
Kiedy Xiang Liang uzyskał pewność co do tego że Chen Sheng zginął zwołał spotkanie wyższych oficerów i postanowiono ogłosić królem Chu Mi Xiongxina (209–206 p.n.e.), wnuka króla Huaia (328–299 p.n.e.), któremu nadano imię jego dziadka. Sam Xiang Liang przyjął tytuł księcia Wuxin (Wuxin jun, 武信君, tj. walecznego i godnego zaufania). Następnie udało mu się pokonać armię Qin pod Donga (w prowincji Szantung) i ponownie pod Dingtao (w pobliżu dzis. Heze). Ośmielony przez te sukcesy Xiang Liang zaczął lekceważyć przeciwnika i w kolejnej bitwie pod Dingtao Zhang Han pokonał go i zabił[2][3][4].
Przypisy
↑Sy-ma Ts'ien: Syn smoka: fragmenty zapisków historyka. przeł. Mieczysław Jerzy Künstler. Warszawa: Czytelnik, 2000, s. 100. ISBN 83-07-02780-2.Sprawdź autora:1.
↑Sy-ma Ts'ien: Syn smoka: fragmenty zapisków historyka. przeł. Mieczysław Jerzy Künstler. Warszawa: Czytelnik, 2000, s. 100 - 108. ISBN 83-07-02780-2.Sprawdź autora:1.; Michael Loewe: A Biographical Dictionary of the Qin, Former Han and Xin Periods (221 BC – AD 24). Brill, 2000, s. 599 - 600. ISBN 978-90-04-10364-1.
Michael Loewe: A Biographical Dictionary of the Qin, Former Han and Xin Periods (221 BC – AD 24). Brill, 2000. ISBN 978-90-04-10364-1. Brak numerów stron w książce
