Sezon 1986 był trzydziestym sezonem Wyścigowych Samochodowych Mistrzostw Polski[1].
Sezon liczył pięć eliminacji, rozgrywanych w Poznaniu (trzy razy), Toruniu i Kielcach. Punkty przyznawano według klucza 50-46-43-41-40-39-38-37-36-35 etc., przy czym zawodnikom w końcowej klasyfikacji uwzględniano cztery najlepsze wyniki[2].
Kategorie
Samochody były podzielone na następujące grupy według regulaminu FIA:
- Grupa N – samochody turystyczne, których produkcja w ciągu 12 miesięcy przekraczała pięć tysięcy egzemplarzy. Modyfikowanie tych samochodów pod kątem poprawy osiągów było niemal całkowicie zabronione;
- Grupa A – samochody turystyczne, których produkcja w ciągu 12 miesięcy przekraczała pięć tysięcy egzemplarzy. Dozwolony był duży zakres przeróbek pod kątem poprawy osiągów;
- Grupa B – samochody GT, których produkcja w ciągu 12 miesięcy przekraczała dwieście egzemplarzy. Dozwolony był duży zakres przeróbek pod kątem poprawy osiągów;
- Grupa C – samochody sportowe o dwudrzwiowych nadwoziach z silnikami pochodzącymi z pojazdów homologowanych w grupie A lub B;
- Grupa E – samochody wyścigowe formuły wolnej oraz formuł narodowych (Formuła Easter i Formuła Polonia).
Samochody były dodatkowo podzielone na następujące klasy:
- Klasa 1 – wyłącznie samochody Polski Fiat 126p grupy N;
- Klasa 2 – wyłącznie samochody Polski Fiat 126p grupy A;
- Klasa 3 – gr. A, poj. do 700 cm³;
- Klasa 4 – samochody Polski Fiat 125p i Polonez 1500 grupy A oraz samochody grupy A o poj. do 1300 cm³ wyprodukowane w krajach socjalistycznych;
- Klasa 5 – gr. A, B i C, poj. do 2500 cm³ oraz prototypy krajowe, poj. do 2000 cm³;
- Klasa 6 – Formuła Easter;
- Klasa 7 – Formuła Polonia (napędzane silnikami Polskiego Fiata 125p 1,3).
Zwycięzcy
Mistrzowie
Uwagi
- ↑ Zwycięzcą w klasyfikacji Mistrzostw Polski został Tomasz Barański (Polski Fiat 126p).
Przypisy
