World Rugby Women’s Sevens Series 2020/2021
|
|
| Szczegóły turnieju
|
| Termin
|
listopad 2020 – maj 2021
maj – grudzień 2021
nie rozegrano
|
| Liczba drużyn
|
12 (z 6 konfederacji)
|
| Strona internetowa
|
World Rugby Women’s Sevens Series (2020/2021) (od nazwy sponsora, HSBC – HSBC Women’s World Rugby Sevens Series) – planowana do rozegrania dziewiąta edycja World Rugby Women’s Sevens Series, organizowanej przez World Rugby corocznej serii turniejów dla żeńskich reprezentacji narodowych w rugby 7. Z zaplanowanych w oryginalnym harmonogramie ośmiu turniejów nie odbył się żaden, podobnie żaden z pięciu ze zrewidowanego kalendarza, rozegrano natomiast dwa towarzyskie turnieje w czterozespołowej obsadzie wraz z męskimi zawodami sezonu 2020/2021.
Kalendarz
Turniej kwalifikacyjny, mający wyłonić jedenastego stałego uczestnika cyklu, został przemianowany w lutym 2020 roku na HSBC Women’s Sevens Challenger Series – choć w tym roku miał odbyć się w postaci tylko jednych zawodów, pod koniec marca w południowoafrykańskim Stellenbosch[1][2]. W związku z szerzeniem się zakażeń wirusem SARS-CoV-2 w połowie tegoż miesiąca światowy związek przełożył te eliminacje na późniejszy termin[3], a pod koniec czerwca 2020 roku wraz z odwołaniem pozostałych trzech turniejów i przedwczesnym zakończeniem sezonu 2019/2020 World Rugby ostatecznie zrezygnował z organizacji kwalifikacji do kolejnego sezonu, co oznaczało brak awansów i spadków pomiędzy tymi edycjami[4][5].
W marcu 2019 roku World Rugby ogłosił, że na kolejne cztery sezony cykl będzie się składać z ośmiu turniejów – w Glendale, Dubaju, Kapsztadzie, Hamilton, Sydney, Hongkongu, Langford i Paryżu – sześć z nich łącznie z turniejami męskimi, jedynie północnoamerykańskie stanowiłyby odrębne zawody[6]. Jednakże przez pandemię COVID-19 już pod koniec lipca 2020 roku pierwsze dwa turnieje sezonu – w Dubaju i Kapsztadzie – zostały odwołane[7][8][9], tak samo stało się na początku września z zawodami w Hamilton i Sydney[10][11][12]. W połowie grudnia turniej w Hongkongu został przesunięty z kwietnia na początek listopada 2021 roku, mając być kulminacją całego sezonu, dodatkowo w uzgodnieniu z Fédération Française de Rugby postanowiono zorganizować podwójne zawody w drugiej połowie maja w centrum szkoleniowym FFR w Marcoussis[13].
Zrewidowany, skondensowany harmonogram został opublikowany na początku marca 2021 roku i obejmował on pięć turniejów: dwa francuskie w maju, po przerwie na olimpijskie zmagania w Tokio zawodniczki wróciłyby do gry w listopadzie w Hongkongu, a sezon zakończyłyby zawody w Dubaju i Kapsztadzie w pierwszej połowie grudnia – będące normalnie częścią kolejnego sezonu[14][15], jednak już niecały miesiąc później francuskie zawody zostały przesunięte na późniejszy termin[16]. Lipcowa aktualizacja mówiła o czterech turniejach zaplanowanych do rozegrania w końcowych czterech miesiącach roku[17], sierpniowa zaś o odwołaniu zawodów w Paryżu i Hongkongu[18][19]. Po odwołaniu na początku września także południowoafrykańskich WR ogłosił przywrócenie turnieju w Dubaju do przynależnego mu sezonu 2021/2022, zatem sezon 2020/2021 ostatecznie nie doszedł do skutku[20][21][22]. Jednocześnie postanowiono zorganizować dwa towarzyskie turnieje w formule Fast Four podczas obu wrześniowych męskich turniejów World Rugby Sevens Series (2020/2021) zorganizowanych w Kanadzie[20][23], w nich triumfowały Brytyjki z kompletem zwycięstw zarówno w Vancouver[24][25][26], jak i w Edmonton[27][28][29].
System rozgrywek
Podobnie jak w przypadku męskich rozgrywek zwycięzcą cyklu zostanie zespół, który podczas całego sezonu zdobędzie najwięcej punktów przyznawanych za zajęcie poszczególnych miejsc w każdym turnieju. Każde z zawodów gromadzą dwanaście reprezentacji, z których jedenaście jest stałymi uczestnikami cyklu (core teams), a ostatni uczestnik będzie ogłaszany przed poszczególnymi turniejami. Status core teams otrzymała najlepsza dziesiątka poprzedniego sezonu (Anglia, Australia, Fidżi, Francja, Hiszpania, Irlandia, Kanada, Nowa Zelandia, Rosja i USA), jedno miejsce zarezerwowano dla triumfatora turnieju kwalifikacyjnego. Z uwagi na jego odwołanie miejsce w gronie elity utrzymała Brazylia.
Przystępujące do turnieju reprezentacje mogą liczyć maksymalnie dwanaście zawodniczek. W fazie grupowej spotkania toczone są bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługuje odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. Po jej zakończeniu ustalany jest ranking – pierwsze osiem zespołów awansuje do ćwierćfinałów, pozostała czwórka walczy zaś o Bowl. W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty są ustalane kolejno na podstawie[30]:
- wyniku meczów pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych punktów;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- rzutu monetą.
W przypadku remisu w fazie pucharowej, organizowana jest dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci. Jedynie mecz finałowy składa się z dwóch dziesięciominutowych części, w pozostałych zaś spotkaniach połowa meczu obejmuje siedem minut[30].
Za zajęcie poszczególnych miejsc w każdym z turniejów przyznawane są punkty liczone do klasyfikacji generalnej[30]:
| Miejsce
|
Punktacja
|
| 1
|
20
|
| 2
|
18
|
| 3
|
16
|
| 4
|
14
|
| 5
|
12
|
| 6
|
10
|
| 7
|
8
|
| 8
|
6
|
| 9
|
4
|
| 10
|
3
|
| 11
|
2
|
| 12
|
1
|
W przypadku tej samej liczby punktów w klasyfikacji generalnej lokaty zainteresowanych drużyn są ustalane kolejno na podstawie[30]:
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- drużyny są klasyfikowane ex aequo.
Przypisy
Linki zewnętrzne
