Jako krewny lub powinowaty palatyna Sieciecha[3] zostaje piastunem i wychowawcą (łac.nutritor) młodego księcia. Zarządza jednocześnie wydzieloną mu dzielnicą, był komesemwrocławskim,
1099 podczas buntu młodych książąt we Wrocławiu przeciw władzy Sieciecha, staje u boku Bolesława, ale rycerstwo wrocławskie nie ufa mu i odsuwa od niego księcia,
Z pierwszej żony Dobromiły, córki Kiełcza, zostawił synów: Janusza i Trojana, drugiej – zmarłej bezpotomnie Dobiechnie córce Kiliana przekazał pewne dobra mazowieckie. Ufundowany z nich kościół pw. Najświętszej Marii Panny na przedmieściach Płocka po późniejszych uzupełniających nadaniach potomków Wojsława dysponował w 1185 r. piętnastoma majątkami ziemskimi.
Syn Wojsława Janusz był m.in. zarządcą beneficjum urzędniczego w rejonie Wyszogrodu, natomiast drugi syn Trojan był prokuratorem (zarządcą dóbr książęcych) za czasów Bolesława Kędzierzawego oraz być może był margrabią w rejonie Wizny[2].
Wnukami Wojsława byli m.in. Wojsław Trojanowic i Gedko, biskup płocki. Synami Wojsława Trojanowica byli: Wojsław z Kij i Gedko, podkomorzy krakowski. Ci dwaj ostatni uważani są za protoplastówmałopolskiej linii Powałów – Ogończyków
↑M. Niwiński, Benedyktyni na Łysej Górze, Ziemia, XXIV, 1934, s.283
↑ abŚliwiński Błażej: Pogranicze kujawsko-pomorskie w XII-XIII wieku : z dziejów Bydgoskiego i Wyszogrodzkiego w latach 1113-1296: Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe: 1988
↑MPH I, s. 377; M. Plezia, Księgozbiór katedry krakowskiej wedle inwentarza z r. 1110, [w:] Silva rerum, Kraków 1981, s.16, 22
↑J. Bieniak, Polska elita polityczna XII wieku, cz. 1 s. 13 [w:] Społeczeństwo Polski średniowiecznej, pod red. S. K. Kuczyńskiego, t. 2, Warszawa 1982
↑Katalog biskupów wrocławskich, red. głogowska, wyd. W. Kętrzyński, MPH, VI, s. 561
Warto przeczytać
Marek Derwich, Benedyktyński klasztor św. Krzyża na Łysej Górze, Warszawa 1992