Wizardry: Proving Grounds of the Mad Overlord
|
| Producent
|
Sir Tech
|
| Wydawca
|
Sir Tech
|
| Seria gier
|
Wizardry
|
| Projektant
|
Andrew C. Greenberg, Robert Woodhead
|
| Data wydania
|
wrzesień 1981
|
| Gatunek
|
gra fabularna
|
| Tryby gry
|
gra jednoosobowa
|
| Wymagania sprzętowe
|
| Platforma
|
Apple II, Commodore 64, DOS, Macintosh, MSX, NEC PC-9801, NES, PC Engine, Game Boy Color, Super Famicom
|
Wizardry: Proving Grounds of the Mad Overlord – komputerowa gra fabularna, wyprodukowana przez Andrew Greenberga i Roberta Woodheada w 1980 roku, pierwsza gra z serii Wizardry, ostateczna wersja gry została wydana w 1981 roku[1].
Gra była jednym z pierwszych tytułów, który był wzorowany na Dungeons & Dragons, a także pierwszą tego typu grą, która oferowała kolorową grafikę[2]. Wizardry: Proving Grounds of the Mad Overlord to pierwszy tytuł z gatunku gier fabularnych dający możliwość gry całą drużyną bohaterów[1].
Gra ostatecznie stała się pierwszym tytułem z oryginalnej trylogii, która obejmowała również Wizardry II: The Knight of Diamonds i Wizardry III: Legacy of Llylgamyn.
Rozgrywka
Akcja rozpoczyna się w mieście, gdzie gracz tworzy drużynę bohaterów składającą się z maksimum sześciu postaci. Przy tworzeniu postaci gracz ma do wyboru pięć ras (człowiek, elf, krasnolud, gnom i hobbit), trzy osobowości (dobra, neutralna i zła) i cztery podstawowe klasy (wojownik, kapłan, mag i złodziej)[1].
Po wyposażeniu drużyny w odpowiedni ekwipunek, schodzi ona do lochów znajdujących się pod zamkiem. Lochy składają się z dziesięciu poziomów, każdy kolejny jest coraz trudniejszy do przemierzenia[3]. W związku z charakterem rozgrywki gra należy do dungeon crawlerów. Celem gry jest odnajdywanie skarbów, awansowanie postaci poprzez zabijanie potworów i zdobywanie kolejnych umiejętności po przejściu wszystkich poziomów lochów i zdobyciu odpowiednio silnej drużyny gracz musi zmierzyć się z arcymagiem o imieniu Werdna, który posiada potężny, magiczny amulet.
Grafika w oryginalnym wydaniu jest bardzo prosta, w większości składa się z tekstu, okno z pierwszoosobowym widokiem lochów, zajmuje niewielką część ekranu, jednak jak na ówczesne czasy gra wyróżniała się oprawą wizualną gdyż popularne były wtedy gry w pełni tekstowe. Gdy gracz spotka przeciwnika, widok pierwszoosobowy znika i zastępuje go obrazek z wizerunkiem atakującego przeciwnika, którzy walczą w grupach od jednego do czterech osobników. Gra nie posiada funkcji mapy, w związku z tym gracz jest zmuszony do ręcznego jej rysowania, do gry dołączany był specjalny papier z kratką 20x20, który ułatwiał tworzenie map z gry[4].
Gra posiada bardzo wysoki poziom trudności spowodowany tym, że gracz nie może zapisać postępu gry w lochu, aby to zrobić musi najpierw z niego wyjść. Jeżeli wszyscy członkowie drużyny zginą to gra nie może być już kontynuowana, aczkolwiek, kolejne stworzone drużyny mogą odnaleźć ciała i przedmioty zmarłych. Późniejsze wersje gry miały nieco niższy poziom trudności, gdyż możliwa była w nich kontynuacja gry od miejsca w którym zginęła drużyna.
Odbiór
Gra niemal zaraz po wydaniu w 1981 roku stała się hitem, stając się najpopularniejszą grą roku na Apple II[5]. 30 czerwca 1982 roku sprzedano ponad 24 000 egzemplarzy, przez co gra była jedną z najlepiej sprzedających się gier fabularnych w Ameryce Północnej. Magazyn „Electronic Games” w 1983 roku opisał Wizardry jako najbardziej popularna fabularna gra fantasy swoich czasów na platformę Apple II[6].
Przypisy
