Winifred Susan Blackman
Data urodzenia
|
1872
|
Data śmierci
|
1950
|
Zawód, zajęcie
|
antropolożka, egiptolożka, archeolożka
|
Winifred Susan Blackman (ur. 12 grudnia 1872[1], zm. w grudniu 1950[2]) – brytyjska egiptolożka, archeolożka i antropolożka, jedna z pierwszych kobiet uprawiających antropologię jako zawód.
Życiorys
Urodziła się w Norwich jako córka pastora Jamesa Henry’ego Blackmana i Mary Anne Blackman (z domu Jacob). Była najstarszym z pięciorga dzieci[3][4]. Rodzina przeprowadziła się do Oksfordu[2].
W latach 1912–1915 Blackman studiowała antropologię na Uniwersytecie Oksfordzkim, ale jej nie ukończyła[2]. W latach 1912–1920 pracowała w Muzeum Uniwersyteckim Historii Naturalnej im. Pitta Riversa w Oksfordzie, katalogując zbiory. Asystowała prof. Henry’emu Balfourowi (1863–1939), kuratorowi w muzeum[4]. Później przekazała kilka eksponatów do tego muzeum[5].
Większość lat dwudziestych i trzydziestych XX w. spędziła w Egipcie. Często współpracowała z bratem Aylwardem M. Blackmanem, który też był egiptologiem[5]. Interesowała się szczególnie magiczno-rytualnymi wierzeniami i praktykami[2].
W 1927 opublikowała książkę The Fellahin of Upper Egypt (Fellahowie Górnego Egiptu), która stała się wzorcowym opracowaniem etnograficznym tej części Egiptu. Później skupiła się na zwyczajach, wierzeniach i obrzędach współczesnych sobie Egipcjan. W latach 1926–1933 zebrała 4 tysiące przedmiotów. W Egipcie spędziła 19 sezonów badawczych. Przez większość roku mieszkała w Kairze. W latach 1927–1932 otrzymywała wsparcie finansowe m.in. od magnata branży farmaceutycznej, Henry'ego Wellcome'a, który zlecił jej pozyskanie eksponatów do jego prywatnego Muzeum Historii Medycyny[2].
Była członkinią Królewskiego Instytutu Antopologicznego oraz Królewskiego Towarzystwa Azjatyckiego[1].
Po wybuchu II wojny światowej wróciła do Wielkiej Brytanii. W 1950 w wyniku psychicznego załamania po śmierci młodszej siostry Elsie trafiła do psychiatrycznego Szpitala Północnowalijskiego w Denbigh. Niedługo później zmarła na udar i niewydolność krążenia[2].
Wybrane prace
- The Magical and Ceremonial Uses of Fire, „Folklore”, 27 (1916), nr 4, s. 352–377.
- The Rosary in Magic and Religion, „Folklore”, 29 (1918), nr 4, s. 255–280.
- Traces in Couvade (?) in England, „Folklore”, 29 (1918), nr 4, s. 319–321.
- Some beliefs among the Egyptian peasants with regard to 'afarit', „Folklore”, 35 (1924), nr 2, s. 176–184.
- The Fellahin of Upper Egypt. Their Religious, Social and Industrial Life To-Day with Special Reference to Survivals from Ancient Times, 1927 (przetłumaczona na francuski w 1948 i arabski w 1995)[5].
Przypisy
- ↑ a b Miss Winifred Susan Blackman [online], www.britishmuseum.org [dostęp 2021-05-13] .
- ↑ a b c d e f FrancesF. Larson FrancesF., Pionierki. Maria Czaplicka i nieznane bohaterki antropologii, wyd. 1, Kraków: Znak Litera Nova, 2021, ISBN 978-83-240-3739-1, OCLC 1260329640 [dostęp 2022-01-18] . Brak numerów stron w książce
- ↑ Reverend James Henry Blackman [online], www.myjacobfamily.com [dostęp 2021-05-13] .
- ↑ a b Jewels from the Nile: The Ethnographical Collection of Winifred Blackman [online], Rawi Magazine [dostęp 2021-05-13] .
- ↑ a b c Winifred Susan Blackman [online], england.prm.ox.ac.uk [dostęp 2021-05-13] .