Urodził się w rodzinie Piotra Wierzchowieckiego (1835–1922) i Antoniny z Siudzińskich (1850–1929)[1]. Był właścicielem ziemskim i udziałowcem przedsiębiorstw wielkopolskich. Gospodarkę rolną uznawał za zasadniczą działalność rodzinną i narodową. Po I wojnie światowej, jako właściciel majątku ziemskiego Zakrzewo i folwarku Stefanowo, wprowadził unowocześnienia w produkcji rolnej, wdrażając jednocześnie wzorową organizację pracy w swoich dobrach.
Był koordynatorem akcji społecznych w terenie, m.in. zbiórki FON na zakup broni dla polskiej armii w 1938 r. Był fundatorem i patronem kościoła parafialnego w Zbąszyniu. Sprawował funkcje samorządowe. Był m.in. wójtem gminy w Zbąszyniu.
Gdy jesienią 1938 r. Niemcy deportowali (w ramach akcji Polenaktion) ok. 8000 obywateli polskich (posiadających polskie paszporty) wyznania mojżeszowego[2], pośpieszył żydowskim wygnańcom z pomocą, dając im do dyspozycji pomieszczenia w swoim majątku ziemskim w Stefanowie, a następnie wspierał ich materialnie i finansowo[3]
↑Skórzyńska i inni, Do zobaczenia za rok w Jerozolimie. Deportacje polskich Żydów w 1938 roku z Niemiec do Zbąszynia = See you next year in Jerusalem. Deportations of Polish Jews from Germany to Zbąszyń in 1938, wyd. 1, Zbąszyń: Fundacja TRES, 2012, ISBN 978-83-931546-0-9, OCLC794935164. Brak numerów stron w książce
