William Joseph Slim (ur. 6 sierpnia 1891 w Bristolu, zm. 14 grudnia 1970 w Londynie) – brytyjski dowódca wojskowy, w latach 1953–1960 gubernator generalny Australii.
Życiorys
Kariera wojskowa
Miał wykształcenie średnie, zaczynał karierę od pracy jako nauczyciel w szkole podstawowej oraz jako pracownik biurowy w przedsiębiorstwie wytwarzającym rury. W 1912 zapisał się do szkoły oficerskiej przy uniwersytecie w Birmingham, gdzie wówczas mieszkał. Po wybuchu I wojny światowej został wysłany na front i odniósł ciężkie rany w bitwie o Gallipoli. Po rehabilitacji wrócił do służby i ponownie został ranny, tym razem na terenie dzisiejszego Iraku.
W 1919 został przeniesiony do armii podbitych przez Wielką Brytanię Indii, gdzie piął się po szczeblach kariery najpierw jako oficer liniowy, a potem także wykładowca w szkołach wojskowych. W czasie II wojny światowej walczył początkowo w Afryce (został ranny w Erytrei) i na Bliskim Wschodzie. W 1942 stanął na czele sił brytyjskich walczących z Japończykami o Birmę, co ostatecznie zakończyło się wyzwoleniem tego kraju spod japońskiej okupacji. W 1944 otrzymał za zasługi z tego okresu dożywotni tytuł szlachecki (Sir). Po wojnie otrzymał stanowisko dowódcy alianckich sił lądowych w Azji Południowo-Wschodniej. Po powrocie do Anglii w 1948 został komendantem Imperialnego Kolegium Obrony, a następnie szefem Imperialnego Sztabu Generalnego.
Gubernator generalny Australii
W 1953 – wciąż pozostając żołnierzem służby czynnej – przyjął nominację na gubernatora generalnego Australii, pełniąc tę głównie ceremonialną funkcję bez większych kontrowersji. Choć w przeciwieństwie do swojego poprzednika – rodowitego Australijczyka – nie miał wcześniej poważniejszych związków z tym krajem, sympatię wzbudzała jego bohaterska postawa podczas niezwykle ważnej dla historii australijskiego oręża bitwy o Gallipoli. O ciepłym stosunku Australijczyków do jego osoby może świadczyć nadany mu przez media przydomek „Wujek Bill”.
Późniejsze życie i śmierć
W 1960 wrócił do Anglii i zajął się pracą nad swoimi pamiętnikami. W tym samym roku został podniesiony do wyższej godności w hierarchii brytyjskiej szlachty, otrzymując dziedziczny tytuł wicehrabiego. Równocześnie zasiadał w radach nadzorczych wielu firm. Mianowano go także na głównie honorowe, lecz bardzo prestiżowe stanowisko gubernatora Zamku w Windsorze[1].
Tam też odbył się w 1970 jego pogrzeb z pełnymi honorami państwowymi. Następnie zgodnie z życzeniem zmarłego ciało zostało skremowane. Upamiętniająca go tablica znajduje się w krypcie katedry św. Pawła w Londynie. Tytuł szlachecki odziedziczył jego syn John, zasiadający do swojej śmierci w 2019 roku w Izbie Lordów.
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ S. Żerko, Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań 2013, s. 372.
- ↑ Issue 41691, 24 April 1959, „The London Gazette” [dostęp 2021-04-03] .
- ↑ Supplement 38797, 30 December 1949, „The London Gazette” [dostęp 2021-04-03] .
- ↑ Supplement 36309, 31 December 1943, „The London Gazette” [dostęp 2021-04-03] .
- ↑ Issue 39716, 12 December 1952, „The London Gazette” [dostęp 2021-04-03] .
- ↑ Issue 40159, 27 April 1954, „The London Gazette” [dostęp 2021-04-03] .
- ↑ Issue 37407, 28 December 1945, „The London Gazette” [dostęp 2021-04-03] .
- ↑ Supplement 35763, 27 October 1942, „The London Gazette” [dostęp 2021-04-03] .
- ↑ Supplement 35862, 12 January 1943, „The London Gazette” [dostęp 2021-04-03] .
- ↑ Supplement 38973, 21 July 1950, „The London Gazette” [dostęp 2021-04-03] .
Linki zewnętrzne
