Widły (film)

Widły
Pitchfork
Gatunek

horror

Rok produkcji

2016

Data premiery

23 września 2016

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

94 minuty

Reżyseria

Glenn Douglas Packard

Scenariusz

Glenn Douglas Packard
Darryl F. Gariglio

Główne role

Brian Raetz
Daniel Wilkinson
Lindsey Nicole
Celina Beach
Nicole Dambro
Ryan Moore

Muzyka

Christie Beu

Zdjęcia

Rey Gutierrez

Scenografia

J. Cullen Humphreys

Kostiumy

Veronica Porras

Montaż

Kristin Gerhart
Rey Gutierrez

Produkcja

Glenn Douglas Packard
Noreen Marriott

Wytwórnia

Pioneer Motion Pictures (PMP)

Widły (ang. Pitchfork) – amerykański horror z 2016 roku w reżyserii Glenna Douglasa Packarda. W rolach głównych wystąpili Brian Raetz, Lindsey Nicole, Daniel Wilkinson, Celina Beach, Nicole Dambro i Ryan Moore.

Fabuła ogniskuje się wokół ośmiorga nastolatków, którzy przybywają na wieś, by urządzić imprezę. Nie wiedzą, że przyjdzie im stanąć do walki z okrutnym psychopatą.

Widły to slasher[1][2], który premierowo pokazany został widzom Hot Springs Horror Film Festival we wrześniu 2016, a w styczniu 2017 zyskał dystrybucję komercyjną[3]. Stanowi debiut reżyserski Packarda, uznanego choreografa[2]. W scenariuszu filmu, częściowo opartym na doświadczeniach życiowych reżysera, zawarto wyraźny wątek LGBT[2]. Widły wyróżniony został siedmioma nagrodami filmowymi[4].

Fabuła

Nowojorski student Hunter Killian powraca w rodzinne strony, by porozmawiać z rodzicami na temat niedawno dokonanego coming outu. W wyprawie towarzyszy mu siedmioro wspierających go przyjaciół. Młodzi planują urządzić huczną imprezę w stodole należącej do Killianów. Nie wiedzą, że wkrótce staną do walki z upośledzonym emocjonalnie, bezwzględnym psychopatą.

Obsada

  • Brian Raetz − Hunter Killian
  • Lindsey Nicole − Clare
  • Daniel Wilkinson − Ben Holister Jr./Pitchfork
  • Ryan Moore − Matt
  • Celina Beach − Lenox
  • Nicole Dambro − Flo
  • Keith Webb − Rocky
  • Sheila Leason − Janelle
  • Vibhu Raghave − Gordon
  • Rachel Carter − Judy Holister/matka
  • Andrew Dawe-Collins − Ben Holister Sr./ojciec
  • Derek Reynolds − Wayne Killian
  • Carol Ludwick − Ruth Killian
  • Addisyn Wallace − Jenny Killian
  • Anisbel Lopez − Trisha
  • Glenn Douglas Packard − gość na imprezie

Produkcja

Packard napisał scenariusz filmu w oparciu o własne doświadczenia związane z coming outem przed bliską rodziną[2]. Jego pracę scenopisarską zainspirował lęk, który Packard odczuwał, nie chcąc zostać odrzuconym przez rodziców[2]. Z głównego bohatera uczynił Packard homoseksualistę, ponieważ, jak przyznał, „jednostek LGBT nie widuje się często w slasherach”[2]. Hunter Killian (Brian Raetz), z początku przejęty ujawnieniem orientacji seksualnej przed najbliższymi, w toku wydarzeń filmowych nabiera pewności siebie i staje się silnym protagonistą[2]. Początkowo, pisząc scenariusz, Packard planował uśmiercić postać Huntera; zdał sobie jednak sprawę, że jest on "prawdziwym bohaterem”, a widzowie powinni oswoić się z wizerunkiem silnego homoseksualisty[2]. Filmowy morderca, Ben Holister Jr. (Daniel Wilkinson), we wszystkich scenach pojawia się nagi od pasa w górę. Packard zdecydował się na obnażenie antybohatera, by przykuć uwagę żeńskich i gejowskich widzów[2], zwyczajowo ignorowanych w heteronormatywnym uniwersum podgatunku slashera[5].

Tworząc projekt, Packard źródło inspiracji znalazł też w twórczości Sama Raimiego i Johna Hughesa, w horrorach Koszmar z ulicy Wiązów (1984) i Teksańska masakra piłą mechaniczną (1974) oraz w filmie muzycznym Footloose (1984)[6]. Reżyser okrzyknął Widły mianem „ironicznego odwołania do dzieł Hughesa z lat osiemdziesiątych”[2]. W filmie znalazła się scena taneczna, z opracowaną przez Packarda choreografią[2]. Uwagę reżysera zwrócił też odcinek programu telewizyjnego The Oprah Winfrey Show, w którym prowadząca dyskutowała na temat mężczyzny traktowanego w dzieciństwie jak pies[6]. Materiał ten pomógł w stworzeniu postaci Bena Holistera Jr. Widły realizowane były w sumie przez półtora roku, przez około pięćset dni[6]. Zdjęcia kręcono między innymi latem 2015 roku[6]; za lokacje ekipie filmowej posłużyły miejscowość Clare oraz obszar niemunicypalny Houghton Lake w stanie Michigan[7]. W Clare mieściła się rodzinna farma Packardów, na której reżyser się wychowywał; ten teren wykorzystany został podczas prac nad filmem[1].

Premiera i dystrybucja

Światowa premiera filmu odbyła się 23 września 2016 roku w trakcie Hot Springs Horror Film Festival[3]. Niespełna miesiąc później, 16 października, obraz zaprezentowano widzom festiwalu kina grozy w Atlancie, a 21 października wyświetlono go podczas Columbus Nightmares Film Festival[3]. 13 stycznia 2017 wprowadzono Widły do dystrybucji komercyjnej[3][8].

Odbiór

Stacy Cox, dziennikarka współpracująca z serwisem decaymag.com, uznała film za „swojski, lecz świeży”[8]. Jako znakomitą oceniła pracę operatorską Reya Gutierreza[8]. Albert Nowicki (witryna His Name Is Death) pisał: „Debiut Glenna Douglasa Packarda w niczym nie ustępuje innym solidnym indie horrorom – choćby pokrewnemu tematycznie Camp Dread z 2014 roku. Kreacje aktorskie bywają w Widłach podrzędne, a niektóre rozwiązania fabularne być może poirytują co bardziej drażliwych widzów. Cóż jednak z tego skoro film błyszczy za sprawą nastrojowych zdjęć i oświetlenia, odznacza się odpowiednim tempem akcji, a jego krwawy finał prezentuje się wręcz obłędnie? Mnie do Wideł przekonała już jedna z pierwszych scen oraz towarzyszący jej, industrialny montaż. Opening pobrzmiewa tu z lekka echem kluczowej sekwencji z Zaproszenia Karyn Kusamy, a trochę zwraca uwagę, jak różnią się te dwie pozycje. Już prolog czyni z Wideł film wyjątkowy. Jeśli kręcą Was pastisze, w których podczas scen pogoni o własne nogi przewracają się mordercy, nie ofiary, a sztampowi nastoletni bohaterowie nazywani bywają 'wymiocinami Klubu Winowajców', jest szansa, że w dziele Packarda dostrzeżecie materiał co najmniej niezły”[5]. Nowicki chwalił też decyzję reżysera dotyczącą wprowadzenia do scenariusza postaci gejowskiej o kluczowym znaczeniu[5]. Jeffrey Lyles (Lyles' Movie Files) widział w Widłach przydługą „katastrofę”, wyzbytą z zalet, „testującą wytrzymałość widza”[9]. W recenzji dla strony searchmytrash.com Mike Haberfelner nazwał Widły filmem „nic niewnoszącym do podgatunku slashera”, lecz wizerunek antagonisty uznał za „upiorny i makabryczny”, a efekty gore za udane[10].

W grudniu 2017 roku serwis His Name Is Death sklasyfikował Widły jako jeden z dwudziestu pięciu najlepszych horrorów 2017 roku[11].

Kontynuacje

Widły pomyślane zostały jako pierwsza odsłona filmowej trylogii[2][6]. Planowano realizację dwóch kontynuacji.

Nagrody i wyróżnienia

  • 2016, Atlanta Horror Film Festival:
    • Nagroda Festiwalowa w kategorii najlepszy film fabularny (wyróżnieni: Glenn Douglas Packard, wytwórnia Pioneer Motion Pictures, dystrybutor

Uncork'd Entertainment)[4]

  • 2016, Fright Night Film Festival:
    • Nagroda Festiwalowa w kategorii najlepszy reżyser slashera (Glenn Douglas Packard)[4]
    • Nagroda Festiwalowa w kategoriinajlepszy film fabularny − slasher (Glenn Douglas Packard, wytwórnia Pioneer Motion Pictures, dystrybutor

Uncork'd Entertainment)[4]

  • 2016, Hot Springs International Horror Film Festival:
    • nagroda przyznana w kategorii najlepszy filmowiec-debiutant (Glenn Douglas Packard)[4]
  • 2016, Los Angeles Independent Film Festival Awards:
    • nagroda LAIFF July w kategorii najlepszy reżyser (Glenn Douglas Packard)[4]
    • nagroda LAIFF July w kategorii najlepsze zdjęcia (Rey Gutierrez)[4]
    • nagroda LAIFF July w kategorii najlepszy zrealizowany scenariusz (Glenn Douglas Packard, Darryl F. Gariglio, Noreen Marriott)[4]

Przypisy

  1. a b Cusick, Ryan T. (2016-12-20). "Review & Interview: ‘Pitchfork’ Is A Disgusting Good Time!". sinfulcelluloid.com. (ang.) [dostęp 2017-03-10].
  2. a b c d e f g h i j k l Del Mar, Pollo (2017-01-14). "Choreographer, Reality TV Star Glenn Douglas Packard Directs Queer-Themed Horror Film". huffingtonpost.com. (ang.) [dostęp 2017-03-10].
  3. a b c d "Pitchfork (2016) − Release Info". imdb.com. (ang.) [dostęp 2017-03-10].
  4. a b c d e f g h Pitchfork (2016) – lista nagród w bazie IMDb (ang.) [dostęp 2017-03-10].
  5. a b c Nowicki, Albert (2017-03-10). "TO HURT YOU BAD. ('PITCHFORK', 2016)". hisnameisdeath.com. [dostęp 2017-03-10].
  6. a b c d e Friel, Eoin (2017-02-03). "Interview with Pitchfork Director Glenn Douglas". themovieelite.com. (ang.) [dostęp 2017-03-10].
  7. "Pitchfork (2016) − Filming Locations". imdb.com. (ang.) [dostęp 2017-03-10].
  8. a b c Cox, Stacy (2016-12-22). "PITCHFORK, GLENN DOUGLAS PACKARD: FILM REVIEW". decaymag.com. (ang.) [dostęp 2017-03-10].
  9. Lyles, Jeffrey (2017-01-13). "Pitchfork review − stick a fork in it, this horror flick is done". lylesmoviefiles.com. (ang.) [dostęp 2017-03-10].
  10. Haberfelner, Mike (2016). "". searchmytrash.com. (ang.) [dostęp 2017-03-10].
  11. Nowicki, Albert (2017-12-30). "FILMOWE PODSUMOWANIE 2017 ROKU: 25 NAJLEPSZYCH HORRORÓW (CZ. I)". hisnameisdeath.com. [dostęp 2018-01-03].

Linki zewnętrzne

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!