Więcesław
Płeć
|
męskie
|
Imieniny
|
28 września
|
Znaczenie
|
Języki
|
słowiańskie
|
Słowo
|
więcej + sława
|
Znaczenie
|
„więcej sławny”
|
Alternatywne nazwy
|
Warianty w języku polskim
|
Wacław
|
Warianty obcojęzyczne
|
Wiaczesław (Вячеслав)
|
Odpowiednik dla płci przeciwnej
|
Więcesława
|
Pokrewne imiona
|
Bolesław, Wacław
|
Więcesław, Więcsław, Więcław, Więsław – starosłowiańskie imię męskie, złożone z członów Więce- ("więcej") i -sław ("sława"). Znaczenie imienia: „ten, który ma więcej sławy”.
W księgach przyjęć do prawa miejskiego w Krakowie pod rokiem 1393 zanotowano to imię z pisownią Wenczeslaus[1]. Do końca XV wieku imię to zanotowano u około 1500 osób w formie Więcesław i 300 osób w formie Więc(s)ław, a więc popularność Więcesława w średniowieczu była większa od popularności imienia Stanisław[2].
Pod wpływem języka czeskiego przyjęła się jego forma Wacław. Wschodniosłowiańskim odpowiednikiem tego imienia jest Вячеслав (Wiaczesław). Z kolei imię Wieńczysław mogło powstać w wyniku specyficznego odczytania imienia Więcesław.
Żeńskim odpowiednikiem jest Więcesława (Więcsława, Więcława).
Prasłowiańskie brzmienie: *vęťeslavъ (*vęťe "więcej" i *slava "sława").
Więcesław imieniny obchodzi 28 września.
Niektóre znane osoby noszące to imię
Venceslau
Dzięki św. Wacławowi imię to, w pisowni łac. Venceslau, upowszechniło się również na zachodzie Europy a później i w nowym świecie:
- Venceslau Brás (1868-1966) – brazylijski prezydent (1914-1918)
- Wenceslau de Moraes (1854-1929) – pisarz portugalski, tłumacz haiku
- Venceslau Fernandes (ur. 1945) – portugalski kolarz
- Venceslau de Oliveira Belo (1787-1852) – polityk i wojskowy brazylijski
- Venceslaus Ulricus Hammershaimb (1819-1909) – luterański proboszcz z Wysp Owczych, twórca współczesnej ortografii języka farerskiego
- Wenzeslaus Liechtenstein (ur. 1974) – członek rodziny panującej w Liechtensteinie
W Brazylii, w stanie Mato Grosso jest rzeka nosząca imię São Venceslau oraz kilka miast, m.in. Wenceslau Braz (Minas Gerais), Wenceslau Braz (Parana).
Przypisy
- ↑ 171. Wenczeslaus Tendler h.i., debet portare litteram post Pascha, fideiussor eius Barthus Chlebiczicz ("en" jest prawdopodobnie protezą nosowego "ę", natomiast "cz" wymiawiano wtedy bardziej miękko; pomiędzy dzisiejszym "ć" a "cz", podobnie do czeskiego "Č") – Księgi przyjęć do prawa miejskiego w Krakowie 1392 – 1506, LIBRI IURIS CIVLIS CRACOVIENSIS 1392 – 1506, wydał dr Kazimierz Kaczmarczyk, Kraków 1913, s.5 (format DjVu)
- ↑ Por. średniowieczna frekwencja imion Stanisław, Świętosław, Jarosław, Władzisław, Bogusław, Sędziwuj, Zbygniew, B. Raszewska-Żurek, Najstarsze ślady asymilacji osadników niemieckich do kultury polskiej zachowane w ich imionach, [w:] Z. Kaleta [red.], Nazwy własne a kultura. Polska i inne kraje słowiańskie, Warszawa 2003, ISBN 83-89191-14-8