Wes Montgomery
John Leslie Montgomery
![Ilustracja](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f2/Wes_Montgomery_%281967_Gibson_portrait%29.jpg/192px-Wes_Montgomery_%281967_Gibson_portrait%29.jpg) Wes Mongomery w 1967 roku
|
Imię i nazwisko
|
John Leslie Montgomery
|
Pseudonim
|
Wes
|
Data i miejsce urodzenia
|
6 marca 1923 Indianapolis
|
Data i miejsce śmierci
|
15 czerwca 1968 Indianapolis
|
Instrumenty
|
gitara
|
Gatunki
|
jazz (hard bop)
|
Zawód
|
muzyk
|
Aktywność
|
1947-1968
|
Wydawnictwo
|
Riverside, Verve, CTI, A&M
|
Powiązania
|
The Mongomery Brothers, Melvin Rhyne, Wynton Kelly, Jimmy Cobb, Paul Chambers, Grady Tate, Ron Carter, Kenny Burrell, Hank Jones, Jimmy Smith
|
Instrument
|
Gibson L5 CES Gibson ES-175 Gibson L7
|
Strona internetowa
|
Wes Montgomery, właśc. John Leslie Montgomery (ur. 6 marca 1923 w Indianapolis, zm. 15 czerwca 1968 tamże)[1][2][3] – amerykański gitarzysta jazzowy. Znany z techniki gry na gitarze elektrycznej w której do wydobywania dźwięków nie używał kostki gitarowej, tylko mięsistej części kciuka prawej ręki. W ten sposób uzyskał nieznany wcześniej cieplejszy ton instrumentu. Łączył rytmy swingowe i oktawowe solówki, w które umiejętnie wplatał akordy lub pojedyncze dźwięki[4]. Stał się inspiracją dla większości wykonawców gitarowego jazzu[4].
Kariera
Na gitarze zaczął grać w wieku 19 lat i nauczył się wszystkich solówek gitarowych Charliego Christiana[4]. Słuchał też Django Reinhartda. Podczas pierwszych występów w lokalnych klubach grał ze swoimi braćmi: basistą Monkiem Montgomerym i wibrafonistą Buddym Montgomerym[4]. Następnie, w roku 1948 wstąpił w szeregi zespołu Lionela Hamptona. Po opuszczeniu go dwa lata później wrócił do grania z braćmi i założył zespół Mastersounds, później przemianowany na Montgomery Brothers[4]. Często odwiedzanym przez nich miejscem był klub Missile Room, w którym grą Montgomerego zachwycił się saksofonista, współpracujący z Milesem Davisem Cannonball Adderley, który załatwił mu kontrakt z wytwórnią Riverside Records[4] prowadzoną przez Orrina Keepnewsa. Dla Riverside gitarzysta nagrał wiele albumów, które dzisiaj są uważane za przełomowe w historii gitary jazzowej. Współpracował z legendarnymi pianistami Wyntonem Kellym i Tommym Flanaganem oraz bębniarzem Jimmym Cobbem. W późniejszym okresie działalności artystycznej tworzył muzykę z udziałem orkiestr pod przewodnictwem znakomitych aranżerów: Dona Sebeskyego, Clausa Ogermana i Olivera Nelsona. Płyty te odniosły duży sukces komercyjny w Stanach Zjednoczonych. Zmarł w swoim domu w Indianapolis, rankiem 15 czerwca 1968 roku z powodu nagłego ataku serca[4]. Miał wówczas 45 lat i był u szczytu swojej kariery[4].
Dyskografia
Przypisy