Pochodzi z kołchozowej rodziny. Po zakończeniu szkoły średniej, w latach 1952–1957 zaczął studiować dziennikarstwo na Uniwersytecie Kijowskim. Od 1957 roku pracował w Czerkasach jako dziennikarz w redakcjach gazet, m.in. w dziale kulturalnym gazety „Czerkaśka Prawda” („Черкаська правда”), od 1960 kierował działem propagandy gazety „Mołod Czerkaszczyny” („Молодь Черкащини”), jako korespondent – „Robitnycza hazeta” („Робітнича газета”).
Twórczość
Wiersze zaczął pisać w latach studenckich, ale niechętnie oddawał je do druku ze względu na sowiecką cenzurę. Za jego życia ukazał się tylko debiutancki tom wierszy Tysza i hrim (1962) oraz bajka Car Plaksij i Loskoton (1963). W tych latach dużą popularność zdobyły wiersze Symonenko. Ich tematem jest satyra sowieckiego ustroju (Hekroloh kukurudzianomu kaczanowi, Zlodij, Sud, Baljada pro zajszloho czolowika), przedstawiał obraz trudnego życia w Związku Radzieckim, szczególnie mieszkańców wsi (Duma pro szczastja, Odynoka matir), opisywał okrucieństwa sowieckiego despotyzmu (Brama, Granitni obelisky, jak meduzy). Innym ważnym cyklem są utwory, w których poeta wyraża miłość do swojej ojczyzny – Ukrainy (Zadywlajus’ u twoji zinyci, Je tysjaczi dorih, Ukrajins’kyj lew, Łebedi materynstwa, Ukrajini i inne.).
Emigracyjne wydawnictwo „Smołoskyp” nosi od 1964 roku imię poety.
W 1987 roku Związek Pisarzy Ukrainy ustanowił nagrodę literacką jego imienia za najlepszą książkę poetycką młodych autorów.
Ukraiński reżyser Ołeksandr Żerebko(inne języki), tworząc twórczy tandem z Angeliną Diatłową, stworzył adaptację poezji Nie przyszedłeś do mnie z bajki lub ze snu (ukr.«Ти до мене прийшла не із казки чи сну») Wasyla Symonenki[1][2].
