Wasil Mżawanadze

Wasil Mżawanadze
ვასილ მჟავანაძე
Data i miejsce urodzenia

7 września 1902
Kutaisi

Data i miejsce śmierci

31 sierpnia 1988
Moskwa

I sekretarz KC Komunistycznej Partii Gruzji
Okres

od 20 września 1953
do 29 września 1972

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego

Poprzednik

Aleksandre Mircchulawa

Następca

Eduard Szewardnadze

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy

Wasil Mżawanadze (gruz. ვასილ მჟავანაძე; ros. Васи́лий Па́влович Мжавана́дзе, Wasilij Pawłowicz Mżawanadze; ur. 25 sierpnia?/7 września 1902 w Kutaisi, zm. 31 sierpnia 1988 w Moskwie) – radziecki (gruziński) polityk, generał porucznik, oficer polityczny Armii Czerwonej, I sekretarz KC Komunistycznej Partii Gruzji od 1953 do 1972, zastępca członka Prezydium (Biura Politycznego) KC KPZR, deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 4 do 8 kadencji, Bohater Pracy Socjalistycznej (1962). Został odwołany z urzędu z powodu oskarżenia o korupcję.

Życiorys

W 1924 wstąpił do Armii Czerwonej, a w 1927 do WKP(b). W 1937 ukończył Leningradzką Wojskową Akademię Polityczną im. Lenina i podjął pracę wojskowo-polityczną. Brał udział w wojnie zimowej przeciwko Finlandii 1939-1940 jako szef wydziału politycznego armii i komisarz polityczny sztabu armii. Po podbiciu przez ZSRR wschodniej Finlandii został naczelnikiem Specjalnego Przybałtyckiego Okręgu Wojskowego[potrzebny przypis].

Od 1941 uczestnik wojny z Niemcami jako szef wydziału politycznego 16 Dywizji Piechoty, później komisarz 118 Dywizji Piechoty na Froncie Leningradzkim, w listopadzie 1941 został szefem wydziału politycznego i członkiem Rady Wojennej Nadmorskiej Grupy Operacyjnej Wojsk Frontu Leningradzkiego założonej w celu obrony przyczółka oranienbaumskiego. Od grudnia 1942 był członkiem Rady Wojennej 42 Armii Frontu Leningradzkiego, potem 3 Frontu Nadbałtyckiego (6 grudnia 1942 otrzymał stopień generała majora), od kwietnia do czerwca 1944 członkiem Rady Wojennej 2 Armii Uderzeniowej, później członkiem Rady Wojennej 21 Armii na Froncie Leningradzkim, 3 Białoruskim i 1 Ukraińskim w stopniu generała porucznika. Brał udział m.in. w operacji wyborskiej, sandomiersko-śląskiej, górnośląskiej, berlińskiej i praskiej.

Po wojnie został członkiem Rady Wojennej Charkowskiego Okręgu Wojskowego (od października 1945 do 6 maja 1946), Kijowskiego Okręgu Wojskowego (od stycznia 1947 do lipca 1950) i Karpackiego Okręgu Wojskowego (od lipca 1950 do września 1953), jednocześnie od 28 stycznia 1949 do 23 marca 1954 wchodził w skład KC KP(b)U/KPU. Od 20 września 1953 do 29 września 1972 był I sekretarzem KC Komunistycznej Partii Gruzji, od 29 czerwca 1957 zastępcą członka Prezydium KC KPZR, a od 8 kwietnia 1966 do 18 grudnia 1972 zastępcą członka Biura Politycznego KC. Następnie przeszedł na emeryturę. Był zwolennikiem utworzenia Muzeum Stalina w Gori.

Odznaczenia

I medale.

Bibliografia

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!