Zdjęcie przedstawiające kometę Hale-Boppa z 1997 roku. Niebieska smuga to warkocz jonowy, a biały to pyłowy
Warkocz kometarny – strumień gazów i pyłu wydobywający się z komety pod wpływem oddziaływania wiatru słonecznego. Z uwagi na różnorodność wydobywających się z komety substancji, posiada ona dwa odrębne warkocze – jonowy oraz pyłowy, z których każdy skierowany jest w innym kierunku.
Warkocz jonowy komety, wyróżniający się niebieskim odcieniem, skierowany jest w stronę przeciwną do Słońca zgodnie z kierunkiem rozchodzenia się wiatru słonecznego. Świeci głównie własnym światłem, ale część światła słonecznego odbija. Zbudowany jest głównie z częściowo zjonizowanego gazu i bardzo drobnego pyłu[1][2]. Osiąga długość od kilku do kilkuset milionów km[1].
W białawym warkoczu pyłowym cząstki osiągają mniejsze prędkości niż w warkoczu jonowym i z tego powodu jest on bardziej zakrzywiony[2].
Marek Substyk: Poradnik miłośnika astronomii. AstroCD, 2021, s. 114-115. ISBN 978-83-932019-6-9.
Hannu Karttunen, Pekka Kroger, Heikki Oja, Markku Poutanen, Karl Johan Donner: Astronomia ogólna. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2020, s. 203-206. ISBN 978-83-01-20808-0.
