PROFILBARU.COM

Walerij Legasow
Валерий Алексеевич Легасов
Data i miejsce urodzenia	1 września 1936 ; Tuła
Data i miejsce śmierci	27 kwietnia 1988 ; Moskwa
Przyczyna śmierci	samobójstwo poprzez powieszenie
Zawód, zajęcie	fizyk atomista
Tytuł naukowy	Akademik AN ZSRR (1981)
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Walerij Aleksiejewicz Legasow (ros. Валерий Алексеевич Легасов, ur. 1 września 1936 w Tule, zm. 27 kwietnia 1988 w Moskwie^[1]) – radziecki chemik, członek Akademii Nauk ZSRR, zastępca dyrektora Instytutu Energii Atomowej im. I. Kurczatowa, członek komisji rządowej powołanej do zbadania przyczyn katastrofy w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej.

Życiorys

W 1954 ze złotym medalem ukończył szkołę średnią, a w 1961 Wydział Fizyczno-Chemiczny Moskiewskiego Instytutu Chemiczno-Technologicznego im. Mendelejewa. Od 1962 studiował na aspiranturze w dziale fizyki molekularnej Instytutu Energii Atomowej im. Kurczatowa, gdzie w 1967 obronił pracę dyplomową i został młodszym pracownikiem naukowym i później kierownikiem laboratorium. W 1970 został profesorem, a 1972 otrzymał stopień doktora^[2]. Od 2 marca 1986 do końca życia był kierownikiem działu technologii chemicznej Wydziału Chemicznego Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego im. Łomonosowa. W 1976 został członkiem korespondentem, a w 1981 akademikiem Akademii Nauk ZSRR oraz utytułowany był jako szef delegacji ekspertów ZSRR na Międzynarodowej Konferencji Agencji Energii Atomowej w Wiedniu, gdzie pojawił się również w dniach 25–29 sierpnia 1986 roku.

W maju 1987 roku w krwiobiegu Legasowa wykryto mielocyty, które powinny się znajdować w szpiku kostnym, ale dostały się do krwi, wskazując na ryzyko rozwoju raka^[3]. Legasow zgłosił się do szpitala w Moskwie na leczenie choroby popromiennej. W czasie pobytu próbował popełnić samobójstwo, przedawkowując tabletki nasenne. Życie uratowała mu czujność personelu medycznego^[4].

Najprawdopodobniej popełnił samobójstwo 27 kwietnia 1988 roku, dzień po drugiej rocznicy katastrofy w elektrowni jądrowej w Czarnobylu, lecz władze Związku Radzieckiego nie potwierdziły tej informacji^[5].

Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie^[6]. 18 września 1996 pośmiertnie otrzymał tytuł Bohatera Federacji Rosyjskiej.

Był laureatem Nagrody Leninowskiej (1984) i Nagrody Państwowej ZSRR (1976), a także kawalerem Orderu Lenina (10 marca 1981), Orderu Rewolucji Październikowej (29 marca 1976) oraz Orderu Czerwonego Sztandaru Pracy (26 kwietnia 1971). Odznaczony był też medalem za pracowniczą dzielność (8 października 1958) i innymi wyróżnieniami. Zyskał również on honorowy tytuł Wynalazcy Państwowego Komitetu ds. Wykorzystywania Energii Atomowej (1966).