Wacław Ibiański

Wacław Ibiański

Data i miejsce urodzenia	1843 Bakojcie (Litwa)
Data i miejsce śmierci	9 listopada 1893 Lwów
Zawód, zajęcie	inżynier budowy dróg i mostów

Grób Ibiańskich na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Wacław Ibiański, pseudonim Robak (ur. 1843 w Bakojciach na Litwie^[1], zm. 9 listopada 1893 we Lwowie^[2]) – polski powstaniec styczniowy, inżynier budowy dróg i mostów.

Życiorys

Studiował inżynierię w Petersburgu. Po studiach udał się na emigrację do Włoch i został tam adeptem Polskiej Szkoły Wojskowej^[1]. W czasie powstania styczniowego walczył w oddziale ks. Antoniego Mackiewicza, a następnie pod pseudonimem Robak dowodził oddziałem w powiecie kowieńskim. Brał udział m.in. w bitwach pod Sesikami, Różą i Ibianami^[2].

Po upadku powstania kształcił się na politechnice w Zurychu. Potem pracował przy budowie kolei na Węgrzech, a następnie w Galicji. Ok. 1877 roku założył własne przedsiębiorstwo budowy mostów. Jako pierwszy w Galicji zastosował w budownictwie mieszkalnym żelbetowe stropy. Opracował nowy typ drewnianych mostów kratowych. Wybudował mosty m.in. na drogach Zakliczyn — Niedzica nad Dunajcem (1878), Jarosław — Bełżec nad Sanem (1885; największy z nich – rozpiętość każdego z pól mostowych wynosiła po 44 m^[3]), Krościenko – Szczawnica nad Dunajcem (1886), Słotwina – Sącz nad Dunajcem (1891). Przesklepił także rzekę Pełtew na terenie Lwowa. W 1892 roku rozpoczął budowę fabryki sadzy z gazu wydobywanego z odpadków naftowych; zmarł w trakcie budowy rok później. Pochowany został na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie^[2].

Przypisy

1. Zygmunt Mineyko, Z tajgi pod Akropol: wspomnienia z lat 1848–1866, Warszawa 1971, s. 96.
2. Polski Słownik Biograficzny, tom 10, s. 136.
3. Encyklopedia Powszechna Orgelbranda, tom 7, str. 232-233.

Linki zewnętrzne

• Maksymilian Thullie: Galicyjskie drewniane mosty kratowe. „Przegląd Techniczny”, 1897. [dostęp 2021-01-11].
• Grobowiec: Wacław Ibjański. Cmentarz Łyczakowski. [dostęp 2021-01-11].