Włoska Powszechna Konfederacja Pracy

Logo CGIL

Włoska Powszechna Konfederacja Pracy[1] (wł. Confederazione Generale Italiana del Lavoro, CGIL) – włoska federacja związków zawodowych, najliczniejsza centrala związkowa we Włoszech[2].

CGIL powstała w 1944[1] w Rzymie jako krajowa federacja pracowników mająca zastąpić organizacje związkowe działające w reżimie faszystowskim. Wśród założycieli znaleźli się przedstawiciele komunistów, socjalistów i chrześcijańskich demokratów. W zamierzeniach konfederacja miała być podstawową i niezależną od partii politycznych centralą związkową. W ciągu kilku pierwszych lat została jednak zdominowana przez komunistów. W 1950 chrześcijańscy demokraci powołali Włoską Konfederację Pracowniczych Związków Zawodowych (CISL), a socjaliści i republikanie – Włoską Unię Pracy (UIL)[2].

Włoska Powszechna Konfederacja Pracy blisko współpracowała z Włoską Partią Komunistyczną, uzyskała członkostwo w Światowej Federacji Związków Zawodowych. Pozostaje jednocześnie najliczniejszą centralą związkową, aktywną w środowiskach pracowników przemysłu ciężkiego i pracowników zatrudnionych w rolnictwie. Liczba członków skupionych w niej organizacji szacowana jest na 5 milionów[2], CGIL w 2011 swój stan członkowski określiła na 5,76 miliona osób[3].

Sekretarze generalni

Przypisy

  1. ↑ a b Włoska Powszechna Konfederacja Pracy, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2013-01-14].
  2. ↑ a b c General Italian Confederation of Labour, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2013-01-14] (ang.).
  3. ↑ Tesseramento 2011: cresce l'adesione alla CGIL. cgil.it, 25 lutego 2012. [dostęp 2013-01-14]. (wł.).
  4. ↑ CGIL. treccani.it. [dostęp 2013-01-14]. (wł.).

Linki zewnętrzne

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!