Włodzimierz Hausner

Włodzimierz Hausner

Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1936 Bydgoszcz
Zawód, zajęcie	działacz partyjny i gospodarczy, menedżer
Alma Mater	Akademia Nauk Społecznych
Stanowisko	wiceminister gospodarki materiałowej (1982–1985), wiceminister rynku wewnętrznego (1988–1990)
Partia	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Włodzimierz Kazimierz Hausner (ur. 14 stycznia 1936 w Bydgoszczy^[1]) – polski działacz partyjny i gospodarczy, menedżer, nauczyciel, podsekretarz stanu w Urzędzie Gospodarki Materiałowej (1982–1985) i Ministerstwie Rynku Wewnętrznego (1988–1990).

Życiorys

Syn Emila i Janiny^[1]. Absolwent ekonomiki przemysłu na Akademii Nauk Społecznych przy KC PZPR. Uzyskał uprawnienia syndyka, likwidatora i zarządcy komisarycznego, nauczyciela szkolnictwa zawodowego oraz ukończył kurs uprawniający do zasiadania w radach nadzorczych spółek Skarbu Państwa. Odbył szkolenia z zakresu zarządzania w Londynie, audytu organizowane przez Giełdę Papierów Wartościowych i Akademię Leona Koźmińskiego oraz społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw. Pracował jako dyrektor naczelny Fabryki Armatur Głuchołazy (1966–1974) i dyrektor ds. eksportu kompletnych obiektów w Zjednoczeniu Przemysłu Budowy Aparatury Chemicznej „Chemak” w Warszawie (1974–1976)^[2].

Działał w Związku Młodzieży Polskiej (1949–1956) i Związku Młodzieży Socjalistycznej (II Sekretarz Komitetu Wojewódzkiego ZMS w Bydgoszczy w latach 1962–1964). W 1955 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W drugiej połowie lat 50. pełnił funkcje I sekretarza Międzyszkolnej Podstawowej Organizacji Partyjnej PZPR w Radziejowie Kujawskim, II sekretarza Komitetu Uczelnianego PZPR w Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie oraz sekretarza Międzyszkolnej POP PZPR w Strzelnie. Od 1975 starszy instruktor, a od 1976 starszy inspektor Wydziału Ekonomicznego Komitetu Centralnego PZPR^[1].

W latach 1980–1981 był ekspertem w Biurze Pełnomocnika Rządu ds. Reformy Gospodarczej^[3]. Od lipca 1982 do listopada 1985 podsekretarz stanu w Urzędzie Gospodarki Materiałowej^[4], a od grudnia 1988 do marca 1990 w Ministerstwie Rynku Wewnętrznego^[5] (równocześnie szef Głównego Zarządu Rezerw Państwowych^[3]). Pełnił funkcje zastępcy kierownika Wydziału Ekonomicznego (1985–1987)^[6] i Wydziału Polityki Społeczno-Ekonomicznej (1987–1990)^[6] w ramach KC PZPR.

Po 1989 zajął się działalnością biznesową jako prezes zarządu oraz członek rad nadzorczych spółek prawa handlowego i organizacji społecznych (m.in. członek rady nadzorczej Powszechnego Banku Gospodarczego i pełnomocnik ds. działalności gospodarczej Polskiego Związku Głuchych)^[2]. Członek komitetów monitorujących unijne programy operacyjne. W latach 1983–2005 wiceprezes i sekretarz generalny Towarzystwa Naukowego Organizacji i Kierownictwa. W ramach Federacji Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych NOT był zastępcą sekretarza generalnego (1999–2011), dyrektorem Centrum Innowacji i doradcą zarządu. Kierował również Platformą Innowacji i Wdrożeń Krajowej Izby Gospodarczej oraz był w niej wicedyrektorem Komitetu Prywatyzacji^[3].

Odznaczenia

Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2005) za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju gospodarczego kraju^[7].

Przypisy

1. Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-11-07].
2. Informacja spółki Comp SA. comp.com.pl. [dostęp 2024-11-07].
3. Włodzimierz Hausner. dialogkig.pl. [dostęp 2024-11-07].
4. Kochański 2022 ↓, s. 293.
5. Kochański 2022 ↓, s. 278.
6. Kochański 2022 ↓, s. 648.
7. M.P. z 2005 r. nr 38, poz. 513.

Bibliografia

• Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 1. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-464-4. [dostęp 2024-11-07].