W roku 1920 ukończył średnią Szkołę Handlową Towarzystwa Szerzenia Wiedzy Handlowej w Łodzi. W roku 1932 ukończył Studium Ekonomiczno-Prawne Wolnej Wszechnicy Polskiej w Łodzi. W roku 1957 uzyskał dyplom inżyniera włókiennika w specjalności odzieżownictwo.
Służba wojskowa
Brał udział w wojnie 1919–1920 jako ochotnik, walcząc w 2 baterii 10 pułku artylerii ciężkiej pod Skierniewicami i w obronie Płocka, za co otrzymał 14 października 1921 Odznaka Ofiarnych O.K.O.P.Odznakę Ofiarnych O.K.O.P. 1920. Brał udział w wojnie obronnej 1939 jako zwiadowca i telefonista konny 10 PAL, pod koniec kampanii, we wrześniu 1939 został wzięty do niewoli. Po zwolnieniu z obozu jenieckiego w Radomiu, w październiku 1939 wrócił do Łodzi. Na początku grudnia 1939 został aresztowany i zamknięty w Radogoszczu. Pod koniec grudnia 1939 został zwolniony i wywieziony do Krosna. Z Krosna przedostał się do Warszawy i pozostawał tam do 1944.
Praca zawodowa
Pracę zawodową podjął w połowie 1920 i aż do 1939 pracował w Spółce Akcyjnej Wyrobów Bawełnianych „Wola”.
Podczas okupacji w latach 1940–1944 pracował w Warszawie w fabryce dziewiarsko-konfekcyjnej A.M. Feliks. Po wyzwoleniu wrócił do Łodzi i rozpoczął pracę najpierw w Zjednoczeniu Przemysłu Konfekcyjnego Okręgu Łódzkiego, a następnie w Centralnym Zarządzie Przemysłu Odzieżowego. Później w Zjednoczeniu Przemysłu Odzieżowego zajmował kolejno stanowiska: dyrektora technicznego, dyrektora naczelnego, dyrektora techniki i ruchu oraz naczelnika wydziału inwestycji. Na emeryturę przeszedł w roku 1971.
Pozazawodowa działalność społeczna
Był działaczem Stowarzyszenia Włókienników Polskich. W latach 1947–1973 był sekretarzem Zarządu, wiceprezesem Zarządu Oddziału Łódzkiego oraz Oddziału Wojewódzkiego Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT) w Łodzi. W latach 1962–1984 był członkiem prezydium, także przewodniczącym Komisji Rozwoju Pracy Terenowej.
Działalność społeczna w krajoznawstwie
W 1922 wstąpił do Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (PTK) i w tym samym roku do Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (PTT). W roku 1935 pełnił funkcję członka Komisji Rewizyjnej Oddziału Łódzkiego PTK, a w latach 1936–1939 funkcję skarbnika. Od 1945 aż do połączenia się w 1950 obu Towarzystw w PTTK (co w Łodzi nastąpiło w marcu 1951) był prezesem Zarządu Oddziału Łódzkiego PTK i wiceprezesem Łódzkiego Oddziału PTT. W latach 1951–1960 był prezesem Zarządu Okręgu PTTK w Łodzi, a w latach 1963–1973 przewodniczącym Okręgowej Komisji Kół Zakładowych. W 1974 zorganizował Komisję (później Klub) Seniora działaczy PTTK i przewodniczył mu do 1992. Członek Honorowy PTTK od roku 1981.
Uprawiał czynnie turystykę górską, jeździł na nartach.
70 lat społecznej turystyki i krajoznawstwa w województwie łódzkim 1909-1979, Praca zbiorowa pod red. Kazimierza Hempla, Łódź 1979.
Lechosław Fularski130 lat TT – PTT – PTTK Zarys historii Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, Łódź 2003; wyd. II 2010, ISBN 978-83-86699-64-3.
Piotr Babecki Historia Oddziału Łódzkiego PTTK Część II Polskie Towarzystwo Krajoznawcze Oddział Łódzki 1919 – 1939 w: 90 lat społecznej turystyki i krajoznawstwa w Łodzi, Łódź 1998.
Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!
