Przez całe życie łączył pracę twórczą z działalnością polityczną. W latach 1843–1868 należał do partii liberalnej, a od roku 1861 był deputowanym do Kortezów. Jako właściciel i wydawca pisma „El Conseller” przyczynił się do odrodzenia literatury katalońskiej, choć sam swój pierwszy wiersz w tym języku napisał dopiero w roku 1857. Dzięki jego staraniom odżyła tradycja igrzysk kwietnych. Ponieważ uczestniczył w wywrotowej działalności generała Juana Prima, musiał opuścić kraj. Lata 1865-1867 spędził wśród felibrów w Prowansji[1]. Pobyt ten wykorzystał później w swojej sześciotomowej pracy naukowej Historia política y literaria de los trobadores (Historia trubadurów w polityce i literaturze, 1878-1880). Do kraju powrócił po wypędzeniu Izabeli II i objął tekę ministra terytoriów zamorskich. Od roku 1879 był członkiem Hiszpańskiej Akademii Królewskiej.
Przypisy
↑Anabel Reeser, Frédéric Mistral, [w:] Dictionary of Literary Biography, red. Clark Bruccoli, Cengage Gale, Detroit 2007, t. 331, s. 232.
Bibliografia
Mestre i Campi Jesús, Diccionari d'Història de Catalunya, Edicions 62, 1998, ISBN 84-297-3521-6.
