Data i miejsce urodzenia
|
7 grudnia 1946 Keith, Saint Ann
|
Wzrost
|
165 cm
|
Dorobek medalowy
|
|
Vilma Belle Charlton (ur. 7 grudnia 1946 w Keith w Saint Ann[1]) – jamajska lekkoatletka, sprinterka, medalistka igrzysk panamerykańskich i igrzysk Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej, trzykrotna olimpijka.
Kariera sportowa
Odpadła w eliminacjach sztafety 4 × 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio[1]. Zwyciężyła w sztafecie 4 × 100 metrów oraz zdobyła brązowy medal w biegu na 200 metrów na igrzyskach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1966 w San Juan[2].
Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 110 jardów (która biegła w składzie: Adlin Mair, Una Morris, Charlton i Carmen Smith), a także zajęła 6. miejsce w biegu na 100 jardów i 7. miejsce w biegu na 220 jardów na igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1966 w Kingston[3]. Na igrzyskach panamerykańskich w 1967 w Winnipeg zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Carol Cummings, Morris, Audrey Reid i Charlton) oraz zajęła 5. miejsca w biegu na 100 metrów i biegu na 200 metrów[4].
Odpadła w eliminacjach biegów na 100 metrów i na 200 metrów oraz sztafety 4 × 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku. Na swych trzecich igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium odpadła w eliminacjach sztafety 4 × 100 metrów[1].
Była halową mistrzynią Stanów Zjednoczonych w 1967 w biegu na 200 metrów[5].
Charlton była dwukrotną rekordzistką Jamajki w biegu na 100 metrów do czasu 11,5 s (2 lipca 1967 w Santa Barbara) i czterokrotną w sztafecie 4 × 100 metrów do czasu 45,6 s (13 sierpnia 1966 w Kingston)[6].
Przypisy
- ↑ a b c Vilma Charlton [online], olympedia.org [dostęp 2021-03-11] (ang.).
- ↑ Enrique Montesinos: Los Juegos Regionales Más Antiguos. Juegos Deportivos Centroamericanos y del Caribe. 2013, s. 146, 152. [dostęp 2021-03-11]. (hiszp.).
- ↑ Vilma B. Charlton [online], thecgf.com [dostęp 2021-03-10] (ang.).
- ↑ Pan-American Games, Winnipeg, Canada 1967 [online], atfs.org, s. 13, 15 [dostęp 2021-03-11] (ang.).
- ↑ United States Indoor Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-03-11] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 214 i 363. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
Linki zewnętrzne
1928–1979 Amateur Athletic Union |
- 1928: Moran
- 1929: Donovan
- 1930: Walasiewicz , Capp (2)
- 1931: Walasiewicz , Capp (2)
- 1932: Capp
- 1933: Rogers
- 1934: Walasiewicz , Rogers (2)
- 1935: Walasiewicz , Santschi (2)
- 1936: Rogers
- 1937: Stephens
- 1938–1940[A]
- 1941: Lane
- 1942–1944[A]
- 1945: Walasiewicz , Jackson (2)
- 1946: Walasiewicz , Watson (2)
- 1948: Patterson
- 1949: Faggs
- 1950: Faggs
- 1951: Faggs
- 1952: Faggs
- 1953: Moreau
- 1954: Faggs
- 1955: Lyman
- 1956: Faggs
- 1957: Williams
- 1958: Daniels
- 1959: Williams
- 1960: Rudolph
- 1961: Brown
- 1962: Brown
- 1963: White
- 1964: Carter
- 1965: McGuire
- 1966: McGuire
- 1967: Morris , Hammond (2)
- 1968: Charlton , Beeson (2)
- 1969: Ferrell
- 1970: Kummer
- 1971: Stroy
- 1972: Stroy
- 1973: Bryant
- 1974: Cordy, Montgomery
- 1975: Bryant
- 1976: Jiles
- 1977: Bryant
- 1978: Nichols , Montgomery (2)
- 1979: Cheeseborough
|
---|
1980–1992 The Athletics Congress |
|
---|
od 1993 Mistrzostwa USA |
|
---|
Dystansy zmieniały się z biegiem lat. Prze wiele lat bieg odbywał się na dystansie 220 jardów (201,1680 m – 1928–1932, 1945-46, 1949–1964, 1966–1968, 1970–1986), następnie 200 jardów (182,88 – 1965) oraz 240 jardów (219,4560 m – 1967). W pozostałych latach bieg odbywał się na dystansie 200 metrów. Zawody miały charakter otwarty, co oznaczało, że mogły w nich występować zawodniczki z innych krajów.