Księżna opisuje w swojej autobiografii, że gdy się urodziła artyleria oddała w Poczdamie 21 strzałów, by uczcić narodziny córki cesarza. Gdyby była chłopcem oddano by znacznie więcej strzałów bo 101, ponieważ, jak komentuje Viktoria Luise, nie myślano wtedy jeszcze o równouprawnieniu[1].
Wictoria Louiza jako honorowy członek II pułku Huzarów (1909r.)
Księżniczka Wiktoria była ukochanym dzieckiem cesarza. Była do niego również bardzo podobna i najinteligentniejsza z całego rodzeństwa. Jej brat, Wilhelm stwierdził: "była jedyną z nas, której w dzieciństwie udało się zdobyć miejsce w sercu ojca"[2]. Historyk Justin C. Vovk napisał, że Viktoria Luise była tak inteligentna jak jej babka ze strony ojca Wiktoria Koburg, tak majestatyczna i dostojna jak jej matka cesarzowa Augusta oraz silna i władcza jak jej ojciec. Gdy oświadczyła rodzinie, że chce poślubić Ernesta Augusta, księcia Hanoweru, wywodzącego się z dynastii pozbawionej królestwa w 1866 roku za poparcie Austrii w wojnie prusko-austriackiej, wzbudziło to w rodzinie Hohenzollernów żywe emocje.
Nienawiść dynastii hanowerskiej do Hohenzollernów wcale nie wygasła, ale małżeństwo to pozwalało odzyskać temu rodowi znaczącą pozycję w państwie, z drugiej zaś strony Wilhelm II niczego nie umiał odmówić córce. Ślub odbył się 24 maja 1913 roku w Berlinie, było jedno z ostatnich wielkich wydarzeń towarzyskich europejskiej rodziny królewskiej przed I wojną światową. Cesarzowa Augusta źle zniosła rozłąkę ze swoją jedyną córką i całą noc przepłakała[3].
Jej Królewska Wysokość Księżniczka Pruska Viktoria Luise (1892–1913)
Jej Królewska Wysokość Księżna Hanoweru Viktoria Luise (1913)
Jej Królewska Wysokość Księżna Brunszwiku (1913–1953)
Jej Królewska Wysokość Księżna Wdowa Brunszwiku (1953–1980)
Jako żona księcia Hannoweru, Viktoria Luise była tytułowana księżna Hanoweru, księżna Wielkiej Brytanii i Irlandii oraz księżna Brunszwiku-Lüneburga.
Przypisy
↑Herzogin ViktoriaH.V.LuiseHerzogin ViktoriaH.V., Ein Leben als Tochter des Kaisers, Hannover: Göttinger Verlagsanstalt, 1965, s. 13 [dostęp 2021-05-21].
