|
Państwo
|
Indie
|
Data i miejsce urodzenia
|
14 grudnia 1953 Madras
|
Wzrost
|
193 cm
|
Gra
|
praworęczny, jednoręczny bekhend
|
Status profesjonalny
|
1970
|
Zakończenie kariery
|
1993
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
16
|
Najwyżej w rankingu
|
16 (7 lipca 1980)
|
Australian Open
|
1R (1983, 1984)
|
Roland Garros
|
3R (1974)
|
Wimbledon
|
QF (1973, 1981)
|
US Open
|
QF (1973, 1974)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
13
|
Najwyżej w rankingu
|
23 (24 marca 1980)
|
Australian Open
|
3R (1984)
|
Roland Garros
|
1R (1974)
|
Wimbledon
|
SF (1976)
|
US Open
|
QF (1973, 1976)
|
Odznaczenia
|
|
|
Vijay Amritraj (tam.: விஜய் அமிர்தராஜ், czytaj Wiżaj Amritraż ur. 14 grudnia 1953 w Madrasie) – indyjski tenisista i aktor, olimpijczyk z Seulu (1988), reprezentant w Pucharze Davisa.
Amritraj ma dwóch braci, Ananda i Ashoka.
Kariera tenisowa
Swój pierwszy sukces odniósł w 1973 roku w singlu. Doszedł do ćwierćfinałów dwóch turniejów Wielkiego Szlema – na Wimbledonie przegrał z Janem Kodešem, a w US Open poniósł porażkę z Kenem Rosewallem.
W 1976 roku Amritraj doszedł razem ze swoim bratem Anandem do półfinału Wimbledonu w deblu.
W 1979 roku awansował do 2. rundy Wimbledonu, w której przegrał z późniejszym mistrzem Björnem Borgiem 6:2, 4:6, 6:4, 6:7, 2:6 (Hindus pokonał go podczas ich pierwszego pojedynku, w 1974 roku).
W 1988 zagrał na igrzyskach olimpijskich w Seulu. W konkurencji singla odpadł w 1. rundzie, a w deblu w 2. rundzie (startował z Anandem Amritrajem)[1].
W latach 1970–1988 Amritraj reprezentował Indie w Pucharze Davisa. Indie doszły z nim w składzie do finału w 1974 i 1987 roku. Łącznie w zawodach zagrał w 73 meczach, w 45 zwyciężając.
Odznaczenia
W 1974 roku uhonorowano go nagrodą Arjuna Award[3].
W 2024 roku został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[4].
Przypisy
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne: