| Pełne imię i nazwisko
|
Valbjörn Júlíus Þorláksson
|
| Data i miejsce urodzenia
|
9 czerwca 1934
Siglufjörður
|
| Data i miejsce śmierci
|
3 grudnia 2009
Skógar
|
| Obywatelstwo
|
Islandia
|
| Informacje klubowe
|
| Klub
|
KR Reykjavík, FH Hafnarfjörður
|
| Dorobek medalowy
|
Reprezentacja  Islandia
|
| Mistrzostwa nordyckie
|
| złoto
|
Helsinki 1965
|
dziesięciobój
|
| srebro
|
Göteborg 1963
|
dziesięciobój
|
| srebro
|
Kopenhaga 1967
|
dziesięciobój
|
| Mistrzostwa świata weteranów
|
| złoto
|
Hanower 1979
|
pięciobój (pow. 45 lat)
|
| złoto
|
Hanower 1979
|
skok o tyczce (pow. 45 lat)
|
| złoto
|
Hanower 1979
|
110 m ppł (pow. 45 lat)
|
|
Valbjörn Júlíus Þorláksson (Thorlaksson) (ur. 9 czerwca 1934 w Siglufjörður, zm. 3 grudnia 2009 w Skógar) – islandzki lekkoatleta.
Kariera
Na początku kariery był piłkarzem i grał w drużynie z rodzinnego miasta. Gdy wraz z rodziną przeprowadził się w 1951 do Keflavík, zaczął grać w tamtejszym ÍBK, lecz niedługo potem (1952) zmienił dyscyplinę na lekkoatletykę.
W 1959 i 1965 został wybrany sportowcem roku na Islandii[1].
Mistrzostwa Islandii
W 1955 zadebiutował na mistrzostwach kraju. Wygrał w skoku o tyczce z wynikiem 4,10 m[2].
W 1956 wystartował w mistrzostwach Islandii, na których zwyciężył w skoku o tyczce z wynikiem 4,10 m[3].
Dwa lata później ponownie wystąpił na mistrzostwach Islandii. Zajął 1. miejsce na 200 m z czasem 22,9 s i w skoku o tyczce z wynikiem 4,00 m[4].
W 1959 po raz kolejny wziął udział w krajowych mistrzostwach. Był 2. na 100 m z czasem 10,8 s i 200 m z czasem 23,3 s oraz zwyciężył w rzucie oszczepem z wynikiem 58,16 m[5].
W 1969 był 4. na 100 m z czasem 11,7 s, 2. na 200 m z czasem 23,5 s, 1. na 110 m ppł z czasem 15,9 s i skoku o tyczce z wynikiem 4,05 m[6].
W 1970 był 2. na 100 m z czasem 11,1 s, 1. na 110 m ppł z czasem 15,2 s, skoku o tyczce z wynikiem 4,30 m i dziesięcioboju z 3169 pkt, 3. w skoku w dal z wynikiem 6,86 m i 4. w rzucie oszczepem z wynikiem 51,50 m[7].
W 1972 był 4. na 50 m ppł z czasem 6,1 s i w skoku wzwyż z wynikiem 1,50 m, 1. w skoku w dal z wynikiem 6,64 m i skoku o tyczce z wynikiem 4,30 m[8].
Mistrzostwa Islandii weteranów
W 1987 wystąpił na mistrzostwach Islandii weteranów w kat. 50-54 lata. Zwyciężył w skoku o tyczce z wynikiem 3,75 m i rzucie oszczepem z wynikiem 40,14 m[9].
Rekordy Islandii w skoku o tyczce
Wielokrotny rekordzista kraju. 19 lipca 1957 pobił rekord Islandii w skoku o tyczce, osiągając wynik 4,40 m. 16 czerwca 1958 poprawił ten rezultat o 2 cm. 30 sierpnia 1959 skoczył 4,45 m ustanawiając kolejny rekord kraju. 13 lipca 1961 poprawił ten rezultat o 2 cm[10].
Starty na igrzyskach olimpijskich
Trzykrotnie startował na igrzyskach olimpijskich: w 1960, 1964 i 1968. W Rzymie brał udział w zawodach w skoku o tyczce, natomiast w Tokio i Meksyku – w dziesięcioboju. W 1960 odpadł w kwalifikacjach skoku o tyczce, zajmując 14. miejsce z wynikiem 4,20 m[11]. W 1964 był 12. w dziesięcioboju z rezultatem 7135 punktów[12]. Był chorążym reprezentacji[13] oraz najstarszym Islandczykiem na tych igrzyskach[14]. Cztery lata później nie ukończył zawodów w dziesięcioboju[15].
Pozostałe
Uczestniczył w mistrzostwach Europy w dziesięcioboju w 1962 i 1966. W 1966 nie ukończył zawodów z powodu kontuzji, jakiej doznał w biegu na 100 m.
W 1963 zdobył srebrny medal mistrzostw nordyckich w dziesięcioboju z 6931 pkt. Dwa lata później na tych samych zawodach zwyciężył. W 1967 zdobył srebro mistrzostw nordyckich w wielobojach z wynikiem 7354 pkt. (z wiatrem)[16].
W 1979 w Hanowerze zdobył trzy tytuły mistrza świata weteranów w kategorii powyżej 45 lat: w pięcioboju, skoku o tyczce oraz biegu na 110 metrów przez płotki[17].
Śmierć i pogrzeb
Lekkoatleta zmarł 3 grudnia 2009 w domu opieki w Skógar. Pogrzeb odbył się 11 grudnia 2009.
Życie prywatne
Był synem Ásty Júlíusdóttir (1900-1970) i Þorlákura Antona Þorkelssona (1897-1980). Miał sześcioro dzieci.
Przypisy
Bibliografia
Literatura dodatkowa
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne:
