Uniatyccy herbu Sas

Herb Sas

Uniatyccy herbu Sas – polska rodzina szlachecka pochodzenia wołosko-ruskiego.

Ich protoplastą, podobnie jak Uruskich, był Kostko z Uruża pieczętujący się herbem Sas, występujący w aktach w 1437 r.^[1] Nazwisko wzięli w XV w. od Uniatycz koło Drohobycza. W 1531 r. Uniatycze należały do: Andrzeja, Dymitra i Steczka Uniatyckich^[2].

Przedstawiciele rodu

• Jan Uniatycki (ok. 1780 – po 1829) – doktor obojga praw, podprokurator Trybunału Cywilnego w Siedlcach, podprefekt powiatu łosickiego
• Józef Uniatycki (ok. 1740 – po 1795) – podkomorzy nadworny i szambelan króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, pułkownik JKM
• Michał Uniatycki (1911–1991) – podporucznik kawalerii WP, uczestnik Kampanii Wrześniowej, więzień Woldenbergu, dyrektor Cukrowni Zbiersk
• Stefan Uniatycki (ok. 1685–1752) – chorąży i stolnik pilzneński, podstoli bracławski, podstarosci i sędzia grodzki nowokorczyński, stolnik trembowelski

Przypisy

1. LudwikL. Wyrostek LudwikL., Ród Dragów-Sasów nas Węgrzech i Rusi Halickiej, Kraków, s. 58–59, 1932 . Brak numerów stron w książce
2. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. B. Chlebowskiego, t. 12, Warszawa, s. 800–801, 1892 . Brak numerów stron w książce

Bibliografia

• Ludwik Wyrostek, Ród Dragów-Sasów na Węgrzech i Rusi Halickiej, Kraków 1932, s. 58–59
• Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J. N. Bobrowicza, t. IX, Lipsk, s. 200.
• Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. Spisy, red. Kazimierz Przyboś, 1987, 710.
• Oda Na dzień Imienin z powinszowaniem J. W. Panu Józefowi z Uniatycz na Szyrzynach Uniatyckiemu Podkomorzemu Nadwornemu J. K. M. polskiego y w Wojsku Koronnym pułkownikowi, Lwów, 19 Marca 1777.
• Arkadiusz Bereza, Witold Okniński, Sądownictwo siedleckie. Tradycje i współczesność, Warszawa 2010, s. 29.
• Krzysztof Ślusarek, Ziemiaństwo a rozwój gospodarczy Galicji w 2 połowie XVIII i na początku XIX wieku, [w:] Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej, t. VIII, 2010.
• Andrzej Chojnacki, Cywilna i wojskowa elita władzy departamentu siedleckiego po upadku Napoleona I. Pobyt Aleksandra I – cara Rosji w Węgrowie i Sokołowie, 2011, s. 10.