TN – mający jeden punkt bezpośrednio uziemiony, a części przewodzące dostępne (np. metalowe obudowy odbiorników) przyłączone są do tego punktu za pomocą przewodów ochronnych. W zależności od związku przewodu neutralnego z przewodem ochronnym wyróżnia się układy TN-S i TN-C.
TN-S – z oddzielnym przewodem ochronnym PE w całym układzie sieci. Przewód ten służy wyłącznie do ochrony urządzeń, nie można włączać go w jakikolwiek obwód prądowy, służy do tego oddzielny przewód neutralny N.
Sieć trójfazowa typu TN-C
TN-C – w którym w całym układzie sieci funkcje przewodu ochronnego PE, jak i funkcje przewodu neutralnego N pełni jeden wspólny przewód ochronno-neutralny PEN.
W przypadku przerwy w ciągłości przewodu może powstać znaczne zagrożenie porażeniowe. Z tego względu sieci TN-C mogą być stosowane tylko przy ułożeniu przewodów na stałe, a przekrój przewodów PEN nie powinien być mniejszy niż 10 mm² Cu lub 16 mm² Al. Sieci typu TN-C nie mogą być stosowane wówczas, gdy przekrój przewodów jest mniejszy od wartości podanych oraz w instalacjach odbiorników ręcznych i przenośnych. W tym przypadku dopuszczalne jest jedynie wykonanie sieci i instalacji o układzie TN-S lub TN-C-S[potrzebny przypis].
Sieć trójfazowa typu TN-C-S
TN-C-S – w którym tylko w części układu sieci funkcję przewodu neutralnego N oraz funkcję przewodu ochronnego PE pełni jeden wspólny przewód PEN.
Sieć trójfazowa typu TT
TT – mający jeden punkt bezpośrednio uziemiony, a części przewodzące dostępne są przyłączone do uziomu ochronnego niezależnego elektrycznie od uziemienia sieci. Wyróżnia się uziemienia indywidualne, grupowe oraz zespołowe[potrzebny przypis].
IT (układ izolowany[1]) – w którym wszystkie części czynne są odizolowane od ziemi lub jeden punkt przyłączony jest do ziemi poprzez impedancję, a części przewodzące dostępne są uziemione niezależnie od siebie (albo wspólnie), lub przyłączone są do uziemienia sieci.
Układy IT prądu przemiennego do 1000 V w Polsce bywają zwykle uziemiane przez bezpiecznik iskiernikowy, który w czasie normalnej pracy sieci zapewnia przerwę izolacyjną, pomiędzy punktem neutralnym N a ziemią. Z uwagi na polepszenie się jakości izolacji stosowanej między uzwojeniem pierwotnym transformatora[a], coraz częściej jednak spotyka się układy IT uziemione poprzez impedancję.
Układ IT jednofazowy z punktem neutralnym uziemionym przez dużą impedancję Z
Układ IT trójfazowy bez przewodu neutralnego, z punktem neutralnym uziemionym przez bezpiecznik iskiernikowy
Układ IT trójfazowy z przewodem neutralnym, z punktem neutralnym uziemionym przez dużą impedancję Z
Oznaczenia na schematach
L1, L2, L3 (live) – przewody fazowe
N (neutral) – przewód neutralny
PE (protective earth) – przewód ochronny
PEN – przewód ochronno-neutralny
Reguły nazewnictwa
Terminologia nazw typów uziemienia i podlączeń sieci zdefiniowana jest w standardzie Międzynarodowej Komisji Elektrotechnicznej (International Electrotechnical Commission) IEC 60364. Standard ten rozróżnia trzy rodzaje połączeń uziemienia, opisane dwuliterowymi kodami: TN, TT i IT.
Dla podstawowego podziału używany jest zestaw liter:
pierwsza litera oznacza połączenie punktu neutralnego źródła zasilania (generatora lub transformatora) z ziemią:
T – punkt neutralny posiada bezpośrednie połączenie z ziemią
I – punkt neutralny jest odizolowany od potencjału ziemi lub połączony z uziemieniem pośrednim
druga litera oznacza sposób połączenia odbiorników energii elektrycznej z ziemią:
T – bezpośrednie połączenie z ziemią każdego urządzenia oddzielnie
N – połączenie z ziemią realizowane poprzez sieć zasilającą
trzecia lub czwarta litera oznacza rodzaj układu ochronnego
C – sieć z przewodem neutralno-ochronnym PEN
S – sieć z niezależnym od przewodu neutralnego N przewodem ochronnym PE (służy on wyłącznie do celów ochronnych).
Oznaczenia w nazewnictwie systemów
Symbole występujące w oznaczeniach układów sieciowych od nazw w języku francuskim[2]:
↑Iskiernik ma zadziałać w przypadku uszkodzenia izolacji pomiędzy uzwojeniem strony pierwotnej transformatora.
Przypisy
↑Kazimierz Pazdro, Antoni Wolski: Instalacje elektryczne w budynkach mieszkalnych. W pytaniach i odpowiedziach. Wyd. szóste częściowo zmienione. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1997, s. 13. ISBN 83-204-2230-2. (pol.).
↑Krzysztof Majka: Ochrona przeciwporażeniowa w urządzeniach elektroenergetycznych niskiego napięcia. Wyd. II, poprawione. Lublin: Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej, 2003, s. 25. ISBN 83-89246-80-5. (pol.).
Bibliografia
Krzysztof Majka: Ochrona przeciwporażeniowa w urządzeniach elektroenergetycznych niskiego napięcia. Wyd. II, poprawione. Lublin: Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej, 2003, s. 25–29. ISBN 83-89246-80-5. (pol.).
Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!
