Typ 97 Shinhoto Chi-Ha
|
| Dane podstawowe
|
| Państwo
|
 Japonia
|
| Typ pojazdu
|
czołg średni
|
| Trakcja
|
gąsienicowa
|
| Załoga
|
4 osoby
|
| Historia
|
| Prototypy
|
1940
|
| Egzemplarze
|
930 sztuk
|
| Dane techniczne
|
| Silnik
|
silnik wysokoprężny Mitsubishi o mocy 125,1 kW przy 2000 obr./min
|
| Pancerz
|
8–25 mm
|
| Długość
|
5500 mm
|
| Szerokość
|
2338 mm
|
| Wysokość
|
2380 mm
|
| Prześwit
|
400 mm
|
| Masa
|
bojowa: 15 800 kg
|
| Osiągi
|
| Prędkość
|
38 km/h
|
| Zasięg pojazdu
|
210
|
| Pokonywanie przeszkód
|
| Brody (głęb.)
|
bez przygotowania: 100 cm
|
| Rowy (szer.)
|
250 cm
|
| Ściany (wys.)
|
90 cm
|
| Kąt podjazdu
|
75
|
| Dane operacyjne
|
| Uzbrojenie
|
1 × armata czołgowa Typ 1 kalibru 47 mm (120 nab.),
2 × czkm Typ 97 kalibru 7,7 mm (2745 nab.)
|
| Użytkownicy
|
| Japonia, Chiny
|
|
|
Typ 97 Shinhoto Chi-Ha – japoński czołg średni z okresu II wojny światowej.
W 1937 do uzbrojenia armii japońskiej wprowadzono czołg średni Typ 97 Chi-Ha. W 1938 i 1939 jednostki uzbrojone w te czołgi wzięły udział w walkach nad jeziorem Chasan i rzeką Chałchin-Goł, ścierając się tam z radzieckimi czołgami T-26 i BT. Walki te wykazały, że używane przez Japończyków armaty czołgowe są już przestarzałe i nie są w stanie skutecznie zwalczać pojazdów opancerzonych. Problemem było także przegrzewanie się silników.
W 1940 powstał prototyp nowego czołgu – zmodernizowanej wersji czołgu Typ 97. Miał on nową, powiększoną wieżę z nowoczesną armatą czołgową Typ 1. Zmodyfikowano także i wydłużono tylną część kadłuba pancernego dzięki czemu polepszyło się chłodzenie silnika. Czołgi Shinhoto Chi-Ha zostały po raz pierwszy użyte podczas walk na półwyspie Bataan. Później walczyły w Birmie, Chinach i na Okinawie. Zdobyte na Japończykach czołgi Typ 97 Shinhoto Chi-Ha były używane przez oddziały chińskie, zarówno komunistyczne, jak i Kuomintangu.
Czołg Typ 97 Shinhoto Chi-Ha miał klasyczną konstrukcję. W tylnej części nitowanego kadłuba umieszczono sześciocylindrowy silnik wysokoprężny. Układ jezdny składał się z sześciu kół jezdnych, koła napędowego, napinającego i trzech rolek podtrzymujących gąsienicę. Cztery środkowe koła jezdne były zblokowane po dwa i amortyzowane poziomymi resorami śrubowymi. Koła skrajne były zawieszone niezależnie i amortyzowane ukośnymi resorami śrubowymi.
Czołg był początkowo uzbrojony w armatę czołgową kalibru 57 mm Typ 1 z elewacją od +11° do −9°[1], ale w roku 1942 otrzymał nową wieżę z działem 47 mm Typ 97, które nadawało pociskom większą prędkość początkową, a tym samym poprawiało ich zdolności penetracyjne. Działa te używały tej samej amunicji co japońskie działa przeciwpancerne 47 mm[2].
Uzbrojeniem dodatkowym były dwa czołgowe karabiny maszynowe Typ 97 z których jeden zamocowany był z tyłu wieży, a drugi obok kierowcy. Załoga składała się z kierowcy, strzelca kadłubowego karabinu maszynowego, celowniczego i dowódcy.
Przypisy
- ↑ The Encyclopedia of Weapons..., s.19.
- ↑ The Encyclopedia of Weapons..., s.186.
Bibliografia
- Janusz Ledwoch, Jacek Solarz: Czołgi japońskie 1938-1945. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1998. ISBN 83-7219-006-2. Brak numerów stron w książce
- The Encyclopedia of Weapons of World War II. Chris Bishop (General Editor). New York: Barnes & Noble Books, 1998. ISBN 0-7607-1022-8. Brak numerów stron w książce
Japońskie pojazdy wojskowe z okresu do 1945
- ↑ obcej produkcji, używane przez armię japońską
