Twierdzenia Pappusa-Guldina, reguły Guldina[1] – dwa twierdzeniastereometrii, ułatwiające obliczanie pola powierzchni obrotowej oraz objętości bryły obrotowej w oparciu o położenie środka masy obracanej krzywej lub figury.
Pole powierzchni, powstałej przez obrót jednorodnej i płaskiej linii dookoła osi leżącej w płaszczyźnie tej linii i nie przecinającej jej, jest równe długości linii pomnożonej przez długość okręgu opisanego przy obrocie przez jej środek masy (punkt ).
Np. dla torusa o promieniu i promieniu okręgu długość linii długość okręgu dla środka masy stąd pole torusa
Drugie twierdzenie Pappusa-Guldina
Objętość bryły, powstałej przy obrocie figury płaskiej dookoła osi leżącej w płaszczyźnie tej figury i nie przecinającej jej, jest równa polu powierzchni figury pomnożonemu przez długość okręgu opisanego przy obrocie przez jej środek masy (punkt ).
Np. dla torusa o promieniu i promieniu koła pole powierzchni koła długość okręgu dla środka masy stąd objętość torusa