Trolejbusy w Pjongjangu
평양 무궤도전차
trolejbus
|
![Ilustracja](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/56/Pyongyang_Trolly_Buses_%2811418782096%29.jpg/240px-Pyongyang_Trolly_Buses_%2811418782096%29.jpg) Trolejbus Ch’ŏllima-091 w Pjongjangu
|
Państwo
|
Korea Północna
|
Lokalizacja
|
Pjongjang
|
Operator
|
Stołeczne Przedsiębiorstwo Transportu Publicznego
|
Liczba linii
|
10
|
Lata funkcjonowania
|
od 1962 r.
|
Infrastruktura
|
Długość sieci
|
56,6 km
|
Napięcie zasilania
|
600 V DC
|
Liczba zajezdni
|
5
|
|
Trolejbusy w Pjongjangu – część systemu transportu publicznego w Pjongjangu, stolicy Korei Północnej.
Historia
Pierwsze plany budowy systemu trolejbusowego w Pjongjangu sięgają 1957 r. Prace budowlane rozpoczęto w 1960 r. z rozkazu Kim Ir Sena. Otwarcie systemu miało miejsce 30 kwietnia 1962 r.[1] Początkowo trolejbusy garażowano na wolnym powietrzu. We wrześniu 1963 r. trolejbusy połączyły dworzec z Łukiem Triumfalnym, a w połowie 1964 r. uruchomiono linię od dzielnicy Moranbong do Palgol. Pod koniec 1964 r. tabor składał się ze 130 trolejbusów Ch’ŏllima-9.11 i 24 Ch’ŏllima-9.25. Kolejne dwie linie uruchomiono w 1965 r.: połączyły one dworzec centralny z dworcem zachodnim oraz Dom Handlowy nr 1 z dzielnicą Taedonggang. W tym samym czasie projektowano budowę linii podmiejskiej do Pyŏngsŏngu[2].
Pierwsze linie zamknięto w latach 70. XX wieku w związku z budową metra. W latach 80. XX wieku otwarto z kolei cztery nowe linie. Jednak po uruchomieniu systemu tramwajowego zlikwidowano linię nr 4 (zastąpiona linią tramwajową nr 2) i linię nr 10 (zastąpiona liniami tramwajowymi 1 i 3)[3][4]. W 2014 r. rozpoczęto budowę nowej linii trolejbusowej po śladzie zlikwidowanej linii tramwajowej nr 1, a zajezdnię tramwajową Songsin przebudowano na trolejbusową[5].
W 2020 r. całkowita długość sieci trakcyjnej była równa 56,6 km[6].
Linie
Stan z 2020 r.[6]
Numer
|
Trasa
|
1
|
Ryonmot-dong – dworzec Pjongjang
|
2
|
dworzec Pjongjang – zajezdnia Sanghung
|
3
|
zajezdnia Hwalyeog – dworzec Pjongjang Zachodni
|
4
|
zajezdnia Songsin – plac Songyo
|
5
|
Hwanggŭmbŏl – Songsin
|
6
|
zajezdnia Munsu – Dom Towarowy nr 2
|
8
|
Hwanggŭmbŏl – Łuk Triumfalny
|
9
|
Ryonmot-dong – Ryongsŏng
|
10
|
dworzec Pjongjang – Pałac Kultury i Nauki
|
11
|
dworzec Pjongjang Zachodni – zajezdnia Sopo
|
Tabor
Stan z 16 marca 2024 r.[7]
Przypisy
- ↑ Stadt – trolley:motion [online] [dostęp 2024-03-15] (niem.).
- ↑ Trolleybus magazine, t. 245, Trolleybus Museum Company, s. 98–108, OCLC 1063569172 (ang.).
- ↑ 平壌市無軌道電車(トロリーバス) [online], 2427junction.com [dostęp 2024-03-15] .
- ↑ Beitrag – trolley:motion [online] [dostęp 2024-03-15] (niem.).
- ↑ Pyongyang [KP] – Erneuerung des Wagenparks und Streckenerweiterung [online], Trolleymotion [dostęp 2024-03-15] (niem.).
- ↑ a b KonstantinK. Klimov KonstantinK., Pyongyang trolleybuses, 2020, s. 250 (ang. • ros.).
- ↑ Pyongyang, Trolejbus – Statystyka pojazdów [online], transphoto.org [dostęp 2024-03-16] (pol.).