Tob (hebr. טוֹב, LXX Τούβιον[1]) – biblijny region położony na wschód od Jeziora Tyberiadzkiego[2], w północno-wschodniej części Zajordania[3], dokąd według Księgi Sędziów zbiegł przed swoimi braćmi Jefte (Sdz 11,3)[1][2][3][4]. W czasach króla Dawida aramejscy mieszkańcy Tob w sile dwunastu tysięcy ludzi wspomogli Ammonitów w walce przeciwko Izraelowi (2 Sm 10,6-8)[1][2][3][4]. Według 1 Księgi Machabejskiej (1 Mch 5,12nn) w trakcie powstania Machabeuszy Żydzi z Tob byli mordowani i uprowadzani do niewoli przez Seleukidów i zostali oswobodzeni przez wojska Judy Machabeusza[1].
Identyfikowane jest ze współczesną At-Tajjibą na południowy wschód od Asztarot[3], pomiędzy Bosrą a Darą[1][4]. Utożsamia się je z T-b-y wspomnianym w inskrypcji faraona Totmesa III oraz znanym z listów z Amarna Tubu[4].
Przypisy
- ↑ a b c d e Richard R. Losch: All the Places in the Bible. Xlibris Corporation, 2013, s. 711. ISBN 978-1-4836-2827-1.
- ↑ a b c Catholic Bible Dictionary. edited by Scott Hahn. New York: Doubleday, 2009, s. 919. ISBN 978-0-385-53008-8.
- ↑ a b c d Encyklopedia archeologiczna Ziemi Świętej. oprac. Avraham Negev. Warszawa: Wydawnictwo Da Capo, 2002, s. 437. ISBN 82-7157-461-4.
- ↑ a b c d Roland de Vaux: The Early History of Israel. T. II: To the Period of the Judges. Philadelphia: Westminster Press, 1978, s. 820. ISBN 0-664-20762-6.
