Tlenek plutonu(IV)
|
| Próbka 238PuO2 rozgrzana do czerwoności pod wpływem własnego promieniowania
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
| konst.
|
ditlenek plutonu, tlenek(2−) plutonu(4+), tlenek plutonu(4+), tlenek plutonu(IV)
|
| addyt.
|
dioksydopluton
|
| Inne nazwy i oznaczenia
|
| Stocka
|
tlenek plutonu(IV)
|
| inne
|
dawniej: dwutlenek plutonu
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
PuO2
|
| Masa molowa
|
276,06 g/mol
|
| Wygląd
|
żółto-brązowe kryształy[1]
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
12059-95-9
|
|
|
|
|
|
|
| Podobne związki
|
| Podobne związki
|
UO2
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
|
Tlenek plutonu(IV), PuO2 – nieorganiczny związek chemiczny, tlenek plutonu na IV stopniu utlenienia. W normalnych warunkach w postaci rozdrobnionej jest brązowym proszkiem, tworzy żółtobrązowe kryształy[2]. Powstaje na powierzchni metalicznego plutonu wystawionego na działanie powietrza[2]. Wskutek dużej radioaktywności plutonu (silna emisja cząstek α) samorzutnie rozgrzewa się; w przypadku produktu wzbogaconego w izotop Pu-238 może rozgrzać się do czerwoności. Masa krytyczna tlenku plutonu wynosi około 25 kg. W mieszaninie z tlenkiem uranu stosowany jest jako paliwo jądrowe, tzw. MOX[2].
Czas biologicznego półtrwania zainhalowanych cząsteczek dwutlenku plutonu wynosi u ludzi 5–7 lat[2].
Przypisy
